Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Ιστορία

Σήμερα κάθησα στον υπολογιστή, όπως κάθε μέρα, αλλά για διαφορετικό λόγο από τις προηγούμενες ημέρες. Πρέπει αύριο να παραδώσω μια εργασία και κάθησα να βρω πληροφοριές. Το θέμα της εργασίας ήτανε ''Bloody Sunday''. Πριν κάνω την εργασία ούτε εγώ ήξερα τι γίνει μια Κυριακή στην Β. Ιρλανδία, και αυτό που έμαθα με εξέπληξε και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι ένα γεγονός παρόμοιο με αυτό του Πολυτεχνείου. Μια Κυριακή λοιπόν το 1972, δολοφονήθηκαν 13 άνθρωποι, τραυματίστηκαν άλλοι 26 και ένας επιπλέον τραυματίας (σύνολο 27) ξεψύχησε 4 μήνες αργότερα λόγω των πληγών που δεν μπόρεσαν τελικά να επουλώσουνε. 10.000 άτομα βγήκαν στον δρόμο να διαμαρτυρυθούνε και κατεβήκανε κομμάντος της βρετανικής κυβέρνησης και ο δρόμος βάφτηκε κόκκινος, με την πλεοψηφία των νεκρών να είναι ανήλικοι. Δίαβασα άρθρα, μικρές έρευνες, σε συντομία σπατάλησα αρκετή ώρα ψάχνωντας. Οι στρατιώτες, που ανοίξανε πυρ, ισχυρήστικαν πως του βομβαρδίσανε και τους λιθοβολήσανε και 38 χρόνια μετά (2010) αποδείχτηκε πως τίποτα απο αυτά που ισχυρήστικαν οι στρατιώτες ήτανε αληθινό. Εν έτη 2011, λοιπόν αναρωτήθηκα τί οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους σε μια κατάπνιξη ανθρώπινων δικαιωμάτων, και δεν μιλάμε για τον μεσαίωνα, είχανε προηγηθεί τόσες καταστροφές και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Και έρχεται ο άνρθωπος του σήμερα να αναλογιστεί τις πράξεις του στο παρελθόν και να δεί τις επαναλήψεις τις ιστορίας, μια ματωμένη κυριακή το 1920, μια το 1972, το πολυτεχνείο το 1973 και πολλά ακόμα παραδείγματα, με θυσίες αρκετών, για να μην πω πολλών ανθρώπων, που θυσιάστηκανε για το κράτος τους, αν η σωστή λέξη είναι θυσιαστήκανε αντί για δολοφονηθήκανε, και ερχόμαστε στο σήμερα που όλα αυτά έχουνε ξεχαστεί και καθημερινά καταπατόνται πνευματικά δικαιώματα δίχως αιτία και δίχως αντίδραση. Τόσα κοσμοϊστορικά γεγονότα για τα κεκτημένα δικαιωματά μας και τώρα που τα έχουμε δεν τα χρησιμοποιούμε και αφήνουμε την τύχη μας στα χέρια ενός ανθρώπου, που στο σύνολο το 50% του πληθυσμού της Ελλάδας δεν εμπιστεύεται, δηλαδή για να ξυπνήσει ο έλληνας πολίτης πρέπει η γενία μου να κλειστεί στο πολυτεχνείο; Πρέπει να πεθάνουνε και άλλοι ανθρωποι; Τι πρέπει να γίνει για να σπάσουμε αυτά τα αόρατα κάγκελα που μας περιβάλουνε (media: και μας έχουνε πασάρει έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο); Πραγματικά ανησυχώ..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου