Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Οσο εχω φωνη..

Ενα τραγουδακι απο τον ηρωα που εχει αυτο τον τιτλο με εκανε να θυμηθω οτι εχω φωνη και οτι πρεπει να τη χρησιμοποιω.
Τελευταια βρισκω ικανοποιηση να κανω τις σκεψεις μου ριμες, το γουσταρω μα ηθελα να γραψω και εδω στο μπλογκ ακομη ενα κειμενο.
Τη συνεχεια της φρασης αυτης ο καθενας τη συνεχιζει οπως γουσταρει.
Οσο εχω φωνη...θελω να σωπαινω.
και αν καποιος το παραδεχοταν, μαγκια του.
Οσο εχω φωνη...αλλο τοσο θα τη βγαζω..αυτη ειναι η συνεχεια του ηρωα και εγω ταυτιζομαι.
Οσο εχω φωνη...αλλο τοσο θα υπαρχω...και ετσι δινει ενα ακομη νοημα στη δυναμη του λογου.
Γιατι αν δεν το εχετε καταλαβει, μας εχουν παρει τα παντα.
Μας εχει μεινει το μυαλο μας και η φωνη μας για να φωναζουμε αυτα που πιστευουμε.
Αν κραταμε τη φωνη μεσα μας εχουμε χασει το παιχνιδι.
Δε θα αλλαξει τιποτα οσο μενουμε κλεισμενοι στα καβουκια μας.


Η μονες μαχες που χανονται ειναι αυτες που δε δοθηκαν ποτε..

Μάθε από τα λάθη σου

Δεν έχω τίποτα συγκεκριμένο να γράψω στο συγκεκριμένο άρθρο, απλά έχω μία συμβουλή η οποία κατά την γνώμη μου είναι από τις πιο χρήσιμες κατά την διάρκεια της ζωής μας. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Φυσιολογικό είναι την πρώτη φορά που κάνουμε κάτι, να κάνουμε διάφορα λάθη, να δυσκολευτούμε, αλλά σε περίπτωση που κάθε φορά προσπαθούμε και από λίγο να επικεντρωνόμαστε στα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε, γινόμαστε καλύτεροι και ικανότεροι άνθρωποι. Προοδεύουμε. Είναι από τα χειρότερα πράγματα ένας άνθρωπος να μένει στάσιμος. Ειδικά ένας νέος όπως εμείς. Ειδικά όταν ο έξω κόσμος εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς. Σε περίπτωση που κάθε φορά διορθώνουμε και από ένα μικρό ή μεγάλο λαθάκι, μπορούμε να φτάσουμε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Θέληση να υπάρχει, αλλά πραγματική θέληση...

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Χαλαρωστε..

Ειδα ενα ντοκιμαντερ με μεξικανους, κουβανους και τζαμαικανους.
ΡΕ ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΑΡΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΩΣ ΤΑ ΟΓΔΟΝΤΑ-ΕΝΕΝΗΝΤΑ...

και να ζουν καλα! Με αξιοπρεπεια! (τις περισσοτερες φορες..)

Ζουν μεσα στη φτωχεια αλλα δεν τους νοιαζει. Εμεις εδω κοντευουμε να πεθανουμε για μια κωλοοικονομικη κριση. Και πιστεψτε με γι'αυτο δε φταινε τα χορτα που καπνιζουν καθημερινα σαν τον πρωινο καφε τους. Απλα δεν τα παιρνουν όλα τοσο στα σοβαρα. Ισως ο δικος μας κοσμος εχει αποκτησει μια τεραστια ταχυτητα η οποια δε μας επιτρεπει να κανουμε λιγη πλακιτσα, λιγο χαβαλε, να χαλαρωσουμε..

Ολοι τρεχουμε σε αγγλικα, γαλλικα, μπαλετα, πιανο, μπασκετ, ποδοσφαιρα..

Βρισκουμε αληθεια λιγη ωρα για μας? Για να κανουμε κατι που το γουσταρουμε, κατι εξω απο τα συνηθισμενα? Ειναι πολυ λιγα αυτα τα ατομα και εγω τους βγαζω το καπελο.

Μην κανετε τα καθημερινα, απλα και συνηθισμενα!
Πειραματιστειτε. Ισως δυσκολευτειτε στην αρχη. Ενταξει ολοι μας πακετωθηκαμε ολοι μας φαγαμε ηττες..(που λενε οι Ladose) αλλα μετα ολα βρισκουν το δρομο τους.
Καντε κατι πιο πνευματικο, κατι πιο επαναστατικο.
Μην τρωτε τις καθημερινες μαλακιες που σας σερβιρουν...

Η Ιθάκη κάθε Οδυσσέα.

"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος.". Τι πιο ρεαλιστικό, βαθύ και αληθινό από αυτόν τον στίχο;  Γιατί, αυτή είναι η αλήθεια. Η ζωή είναι ένα ταξίδι. Έχει έναν μοναδικό προορισμό. Τον θάνατο. Ένα παράξενο και παράδοξο ταξίδι χωρίς διαφυγή. Παλεύεις να επιβιώσεις, γιατί ο προορισμός σου είναι το τέλος. Αλλά η ζωή πολλές φορές μας φαίνεται χάλια. Πολλές φορές είναι χάλια, επειδή εμείς την κάνουμε. "Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις. Αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου. Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου...". Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, πολλές φορές τα δημιουργούμε οι ίδιοι. Στην κυριολεξία, πρέπει να εύχεσαι, όπως λέει ο Καβάφης, να 'ναι μακρύς ο δρόμος. Με τους πόνους, τις χαρές, "Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους..." 
.. Γιατί ο προορισμός τίποτα δεν είναι. Ένας ψυχρός, μοναχικός θάνατος. Όλοι ζούμε μαζί, για να πεθάνουμε μόνοι. Τελικά λοιπόν, όλοι γεννιόμαστε για τον προορισμό, μα όλοι ζούμε για το ταξίδι...
...      Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Ένα τέλος = Μια αρχή

Πολλές φορές στεναχωριόμαστε υπερβολικά όταν έρχεται ένα τέλος σε οτιδήποτε στην ζωή μας. Συχνά κολλάμε σε αυτό που τέλειωσε και το σκεφτόμαστε συνέχεια, κοιτάμε πίσω μας αντί να κοιτάμε μπροστά...Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Σαφώς και πρέπει να κοιτάει το παρελθόν και να μαθαίνει από αυτό αλλά ποτέ δεν πρέπει να κολλάει σε αυτό και να μην κοιτάει το μέλλον. Ότι έγινε έγινε, ότι τέλειωσε τέλειωσε, ίσως να ξαναεπαναληφθεί κάτω από διαφορετικές προυποθέσεις αλλά ποτέ κατά τον ίδιο τρόπο, όπως παλαιότερα. Ίσως να είναι πιο ευχάριστο, ίσως πιο δυσάρεστο μα σίγουρα διαφορετικό. Πάντως σίγουρα κάθε φορά που τελειώνει κάτι αρχίζει κάτι άλλο. Γι' αυτό σκεφτόμενοι θετικά πάντα θα πρέπει να βλέπουμε την καινούργια αρχή και να προσπαθούμε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη, πιο επιτυχημένη και να μάθουμε να μην κάνουμε τα ίδια λάθη με το παρελθόν. Δυστυχώς πολλές φορές ζούμε επαναπαυμένοι στο παρόν και ξεχνάμε ότι όλο αυτό που ζούμε κάποτε θα τελειώσει, γιατί όλα έχουν ένα τέλος. Και δυστυχώς όταν τελειώσει πολλές φορές χανόμαστε και γινόμαστε υπερβολικά απαισιόδοξοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι από την στιγμή που κάτι τελειώνει αρχίζει κάτι καινούργιο που από εμάς τους ίδιους εξαρτάται αν θα είναι χειρότερο ή καλύτερο. Άλλωστε συχνά ψάχνουμε μία αφορμή για μία νέα αρχή, όταν όμως μας δίνεται δεν είμαστε ευχαριστημένοι ή δεν είμαστε τόσο πρόθυμοι για μία ριζική αλλαγή. Και όμως δεν θα έπρεπε; Εγώ θα συνιστούσα λοιπόν να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος, να μην επαναπαυόμαστε στο παρόν και πάντα να προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε στο μέλλον. Ότι έγινε έγινε, δεν πρόκειται να αλλάξει εκτός και αν το προσπαθήσουμε...

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Πέρι δικτύωσης.

Είμαστε η γενιά του facebook. Της αποξένωσης, της απομόνωσης, τα θύματα της κοινωνικής δικτύωσης, του twitter, του πληκτρολογίου και τα λοιπά. Αυτό λένε πως είμαστε. Ναι ρε φίλε, θα μπω "μια ώρα" στο ίντερνετ, και τελικά θα κάτσω τρεις. Θα μιλάω με τις ώρες στο facebook, με τους φίλους μου. Θα παίζω ηλίθια παιχνιδάκια στο ίντερνετ για να περάσω την ώρα μου. Αυτό δεν με κάνει ούτε εθισμένο, ούτε άχρηστο, ούτε καταδικασμένο. Μπορεί να μην διαβάσω μια μέρα και να μπω στο ίντερνετ. Δεν σημαίνει πως δεν διάβασα λόγω του ίντερνετ. Δεν διάβασα λόγω του διαβάσματος. Δεν είμαι εγώ ο εθισμένος και οι υπόλοιποι τα διαβαστερά παιδιά. Όταν μπαίνω στις 4 το μεσημέρι στο facebook έχει 1000 άτομα μέσα. Έτσι επικοινωνούμε, σπάμε πλάκα, παίζουμε, μιλάμε. Δεν είναι ότι λέμε "ti kneis? kla. ti nea? kla." αυτό ΝΑΙ, είναι χάσιμο χρόνου. Το facebook, είναι η βόλτα μου με τους φίλους μου τις μέρες που δεν μπορώ να βγω έξω. Το youtube, είναι το σινεμά μου, το google η εγκυκλοπαίδεια μου, το piratebay το εμπορικό μου κέντρο, το μπλογκ είναι η ζωή μου σε μικρογραφία. Μπορεί να μην γίνω γιατρός, αλλά έχω όνειρα. Το ίντερνετ, δεν θα μου τα καταστρέψει. Θα με εμψυχώσει, θα με ηρεμίσει, όταν τα εμπόδια των ονείρων μου, το σύστημα, θα με εξουθενώνουν. 

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Ροή στη διαδικασία της ζωής

Δεν μπορέις ποτέ να περάσεις το ίδιο ποτάμι.Όπως το νερό κυλάει έτσι και η ζωή βρίσκεται σε διαρκή κίνηση.Τίποτα δεν είναι σταθερό.Όποιο και να είναι το πρόβλημά σου στο μέλλον, θυμήσου ότι τίποτα δεν μπορεί να μείνει σταθερό αλλά πρέπι να κινηθεί μαζί με το ζωντανό σου πνεύμα.Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι "ζούμε" δεν "ζούμε για να".Το νόημα της ζωής είναι ότι πρέπει να ζείς και να μην το ανταλλάσεις με τίποτα αυτο.Ο James Allen κάποτε είπε "κάθε άνθρωπος είναι κυριολεκτικά αυτό που πιστέυει οτι είναι".Η πραγματική ουσία της ζωής είναι η ελεύθερη κίνηση του πνεύματος.Το νόημα της ζωής είναι να δημιουργέις.Το να ζεις σημαίνει να εκφράζεσαι και για να εκφράζεσαι πρέπει να δημιουργείς.Η δημιουργία δεν είναι ποτέ επανάληψη.Το να ζεις σημαίνει να εκφράζεις τον εαυτό σου ελεύθερα στη δημιουργία.Η ζωή μερικές φορές είναι δυσάρεστη.Η ζωή είναι μια διαδικασία σε ανηαρή ροή και σε κάποια σημεία της μπορεί να γίνει δυσάρεστη.Μπορεί να αφήσει τραύματα όμως η ζωή ρέει σαν το τρεχούμενο νερο.Για αυτό πρέπει να πορευόμαστε θαρραλέα γιατί κάθε εμπειρία μας δίνει ένα μάθημα.Πάντα πρέπι να συνεχίζουμε γιατί η ζωή έτσι είναι: κάποτε είναι καλή μαζί μας και κάποτε όχι.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Η αλήθεια και το ψέμα.

Ποια είναι η αλήθεια; Ελάχιστοι είναι αυτοί που την έμαθαν, και ακόμα λιγότεροι αυτοί που το δέχονται.  Αν γυρνούσε κάποιος και σας έλεγε πως βρισκόμαστε κάτω από έναν παγκόσμιο έλεγχο, θα τον λέγατε τρελό έτσι; Λοιπόν, πείτε με. Και πιστέψτε πως ο Μπιν Λάντεν, που παλιά ήταν ένας από τους ειδικούς πράκτορες του FBI, και που πριν λίγες μέρες από το γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου, είχε συναντηθεί με τους Bush, στον Λευκό Οίκο, έριξε το αεροπλάνο. Μην πιστέψετε ότι υπήρχαν εκρηκτικά, φανερά μάλιστα. Μην πιστέψετε στην απάτη τον θρησκειών, μέσω της οποίας πλήθη υποκινόντουσαν για αιώνες και αιώνες, μέχρι και σήμερα, μέσω της οποίας αμέτρητοι τόνοι χρημάτων διακινούνται. Μην πιστέψετε στην εμπορευματοποίηση του κάθε τι. Μην πιστέψετε στην οργάνωση των Μασόνων και την δύναμη τους η οποία κυβερνά όλο τον κόσμο, ελέγχει τον καθένα και οι τελετές της καθώς και τα μυστικά της παραμένουν άγνωστα. Μην πιστέψετε στις συναντήσεις στο Bohemian Grove, όπου οι δυνατότεροι άνθρωποι του κόσμου συναντιούνται και κανονίζουν το μέλλον ΜΑΣ. Μην πιστέψετε στην απάτη των τραπεζών, που διακινούν χρήματα φτιαγμένα από αέρα, που υπάρχουν μόνο σε ηλεκτρονική μορφή, με τα οποία χρηματοδοτούνται τα κράτη όλου του κόσμου. Μην πιστέψετε λοιπόν στο ότι είμαστε μαριονέτες ενός κόσμου προσχεδιασμένου. Και εμένα φυσικά μου είναι δύσκολο ακόμα να το πιστέψω. Μην πιστέψετε στην δύναμη αυτουνού του "επαναστατικού" και "μεταμοντέρνου" κουτιού που υποκινεί κάθε θέληση μας, και στις δολοπλοκίες των πολιτικών. Μην πιστέψετε στην αλήθεια. Επειδή ο κόσμος μας έτσι είναι ιδανικός. ;) 

Πολυτεχνείο

Όλοι ξέρετε για αυτό το ιστορικό γεγονός, ούτως ή άλλως δεν θέλω να μιλήσω για αυτό. Η διάσταση του με έχει προβληματίση. Έχει γίνει σύνθημα της άκρας αριστεράς και κάθε χρόνο σπαταλάμε ανούσια, ώρες σε μια γιορτή για να ''τιμήσουμε'' ανθρώπους που.. δεν ξέρουμε ακόμα αν όντως πεθάνανε. Αυτή είναι η αποψή μου, σίγουρα κάποιοι θα την θεωρήσετε λανθάζουσα, αλλά υπάρχει και αυτή η άποψη. Όπως οι δίδυμοι πύργοι ανατιναχτήκανε από τον Μπούς, έτσι και το Πολυτεχνείο ίσως ήτανε μια αφορμή για να αυξήσουνε την ποινή φυλάκισης των τότε δικτάτορων, και ίσως για να μισηθούν περισσότερο από τον κόσμο. 17 - 11 - 1973 γκρεμίστηκε η πύλη. Θεωρητικά όσοι ήτανε στα κάγκελα πεθάνανε, γιατί τότε, 38 χρόνια αργότερα, δεν έχει βγεί κανένα πόρισμα της υπόθεσης, καμία δημόσια συγνώμη προς τους συγγενείς των θυμάτων από την κυβέρνηση; Ίσως επειδή δεν υπήρξανε νεκροί και μόνο τραυματίες; Ο ιατρικός φάκελος γράφει: 1 αλλοδαπός βρέθηκε μονάχα νεκρός, από πείνα, και αρκετοί τραυματίες. Επιπλέον γνωρίζω πως η χούντα δεν διαλύθηκε λόγω πολυτεχνείου, αλλά λόγω του κυπριακού ζητήματος, που κατά την γνώμη μου έγινε λάθος χειρισμός. Επίσης κατά την περίοδο της χούντας η Ελλάδα στα οικονομικά της, πέταγε, ήτανε η καλύτερη εποχή της. Μήπως λοιπόν ο σημερινός έλληνας χρειάζεται μια χούντα για να μπει στον ίσιο δρόμο; Σε τέτοια προχωρημένη κατάσταση που έχουμε φτάσει φαίνεται λογική λύση, αλλά δεν είναι... δεν θέλω ούτε να προκαλέσω μέσω αυτού του άρθρου, παρά να προβληματίσω, γιατί έχω αρχίσει να γίνομαι δυσπιστος για αρκετά θέματα και θέλω να μοιραστώ τον προβληματισμό μου μαζί σας.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Μοίρα.

Αν ρωτήσεις κάποιον τι φοβάται, θα σου πει «φίδια, αράχνες, σκοτάδι, τέρατα» κλπ… Η αλήθεια είναι πως όλοι αυτοί οι φόβοι στην κυριολεξία είναι φοβίες. Είναι ο φόβος του φόβου. Πραγματικά, το μόνο πράγμα που φοβόμαστε όλοι είναι το τέλος, ο θάνατος. Έτσι λοιπόν το μεγαλείο και η κατάρα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι αυτό: πιστεύουμε πως θα ζούμε για μια αιωνιότητα, ακόμα και το δευτερόλεπτο που συνειδητοποιούμε τον επικείμενο θάνατό μας. Αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις την μοίρα σου. Μόνο να την αποδεχτείς. Μπορεί να είμαι ένας από όλους μας που λέει «δεν πιστεύω στην μοίρα και τα πεπρωμένα» αλλά στην κυριολεξία όλοι μας πιστεύουμε. Κάποια μέρα το μόνο που θα ‘χει μείνει θα είναι ένα κόκαλο ξεχασμένο σε κάποιο τάφο, ή σκόνη να ταξιδεύει για πάντα χωρίς λόγο σε κάποια θάλασσα. Φυσικά υπάρχει και η μετά θάνατον θεωρία, πως ο θάνατος είναι μόνο η αρχή και πως όλο αυτό που ζούμε είναι μια δοκιμασία για το πού θα ενταχθούμε. Δεν το πιστεύω φυσικά καθόλου αυτό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να αποδεχτούμε τον θάνατό μας. Γιατί φίλε μου, κάποια μέρα θα είμαστε σκόνη στον άνεμο, όπως λένε και οι Kansas. Αν όντως αποδεχτούμε τον θάνατο, θα είμαστε απελευθερωμένοι από τα δεσμά του φόβου και της αμφιβολίας. Θα μπορέσουμε να ζήσουμε την ζωή μας στο έπακρο χωρίς κανέναν φόβο και καμία επιφύλαξη. Αν τον καταδεχτούμε, τότε θα μπορέσεις να πεις «άλλαξα την μοίρα μου». Θα μπορέσεις τουλάχιστον να το πιστέψεις. Θα μπορέσεις να φτάσεις ένα χιλιοστό μακριά από τον θάνατο και να φωνάξεις «Στην έφερα!». Γιατί η ζωή φίλε δεν είναι η δοκιμασία. Η δοκιμασία είναι το αν θα την αντέξεις ;). 

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Πως να το εξηγήσεις;

Παιδιά στον δρόμο, πολλοί άνθρωποι στα φανάρια, τα νοσοκομεία κάθε μέρα ζητάνε περισσότερα φάρμακα, οι φόροι αυξάνονται, οικονομική κρίση, πνευματική κρίση, νεοπλουτισμός.. χωρίς ΛΕΦΤΑ, ηθική κρίση.. και όλα αυτά μαζεμένα σε έναν βούρκο που ακούει στο όνομα ΕΛΛΑΔΑ. Μια χώρα που χύθηκε πολύ αίμα για να δημιουργηθεί και να απενεξαρτηθεί και φτάσαμε στο σημείο να παίρνουμε (για τρίτη φορά) δανεικά, να ζητάμε βοήθεια. ΠΟΙΟΙ; ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΤΟΣΑ... εμείς που πήγαμε τον κόσμο μπροστά. Που πήγε ο περήφανος ΕΛΛΗΝΑΣ; Που είναι κρυμμένος; Είμασταν αυτοί που άρχισαν τα μαθηματικά, τη φυσική, την γραφή, την δημοκρατία, που πλέον δεν υπάρχει κράτος χωρίς δημοκρατικούς όρους που θέσπισε ο Σοφοκλής στην Αθήνα το 330 π.Χ. , και ερχόμαστε σήμερα να μην μπορούμε να φτιάξουμε μια μονοκατοικία, εμείς, οι πρόγονοι του Φιδέα και του Καλλικράτη, που φτιάξανε τον Παρθενώνα και την Ακρόπολη, που έχει αντέξει έναν βομβαρδισμό και δυο φορές όξινη βροχή, που καταστρέφει το μάρμαρο, και όμως στέκονται ακόμα! ΚΑΙ ΈΧΟΥΝΕ ΠΕΡΆΣΕΙ 2000 ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ. Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Πως φτάσαμε να λέμε πως ντρεπόμαστε που είμαστε Έλληνες;....οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο.. Που πήγανε οι χρυσές εποχές; Τελειώσανε τόσο σύντομα; Ο ελληνικός λαός γνώρισε τόσες καταστροφές και όμως άντεξε.. γιατί τώρα όλοι κολώνουνε; Γιατί λένε πως δεν θα αντέξουμε; Όταν ο Τρικούπης κύρηξε πτώχευση τα πράγματα ήτανε 20 φορές χειρότερα. Είχαμε κυρήξη πτώχευση, κι όμως, αντέξαμε, ξαναπερπατήσαμε, πολεμήσαμε μέχρι και στους Βαλκανικούς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, περίπου 3 δεκαετίες μετά την πτώχευση του κράτους. Ενσωματώσαμε μέχρι και την Μ Ασία και αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί ίσως πέρναμε πίσω και την Κύπρο! Δεν είμαι εδώ για να κατακρίνω, να κινήσω κάποιο επαναστατικό κίνημα, ούτε ΚΑΝ για να ''αφυπνίσω'' γιατί φαίνεται πως όλοι κοιμάστε καλά και απλώς περιμένετε να έρθει το τέλος, η συντέλια του κόσμου. Να ξέρετε πως ο έλληνας θα ορθοποδήσει, θα ξαναπερπατήσει...

Οργή.

Δεν ξέρω τι να γράψω σε αυτό το άρθρο. Όλη την αγανάκτηση και την οργή που είχα μέσα μου την εξάντλησα στα προηγούμενα άρθρα. Κάτι μου λέει πως θα "επαναφορτιστεί" σύντομα, αφού όλο χειρότερα γίνονται τα πράγματα παγκοσμίως... Θα κάνω μια προσπάθεια λοιπόν..
   Κοιτώντας την κατάσταση στην Ιαπωνία, συνειδητοποίησα πως πριν λίγα χρόνια, και σε ταινία να την έβλεπα αυτήν την καταστροφή θα έλεγα "Ναι καλά, μηδέν ρεαλισμός". Χθες όμως θυμήθηκα την ταινία 10,5 ρίχτερ.... Η καταστροφή σε αυτήν την ταινία ήταν σχεδον πανομοιότυπη, εκτός από τις κλασσικές χιλιοπληρωμένες χολιγουντιανές σάλτσες... Γενικά ο κόσμος αυτήν τη στιγμή είναι σχεδόν παρμένος από αμερικάνικη ταινία. Αμερικάνικη ταινία χωρίς ελπίδα για Όσκαρ... Σε ένα άρθρο στο Υποβρύχειο (ένα περιοδικό που απευθύνεται σε πανεπιστημιόπαιδα) είχε ένα γαμάτο απόσπασμα για την κατάσταση στην Ελλάδα (μιας και μιλάμε για χάλια καταστάσεις)... Πρώτα κάποιοι καταλήστεψαν τη χώρα, μετά τη βύθισαν σε ένα ατελείωτο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, της έκλεψαν κάθε ελπίδα, της στέρησαν την αξιοπρέπεια, και τώρα έρχονται (αυτοί που δεν έκοψαν ευρώ από το μισθό τους, αυτοί που κυκλοφορούν με τα υπουργικά τους αυτοκίνητα, αυτοί που έγιναν πλούσιοι... υπηρετώντας το κοινό συμφέρον, αυτοί που έχουν λύσει το πρόβλημα και για τα εγγόνια τους) να μας πουν πως εμείς φταίμε και πως θα μας κάνουν για άλλη μια φορά την χάρη να μας σώσουν!  ...Αλλ'α η "κυβέρνηση" προτίμησε, αντί να φορολογήσει την εκκλησία, να κόψει τη χρηματοδότηση από τα σχολεία. Αντί να στηρίξει το κράτος πρόνοιας, να αφήνει ατιμώρητους τους φοροφυγάδες με το ωραιότατο άλλοθι της περαίωσης. Αντί να δημεύσει τις περιουσίες όλων των επίορκων βουλευτών/υπουργών/δικαστών, να αυξάνει κι άλλο τους φόρους, οδηγώντας τους πολίτες σε απόγνωση. 

Φοβερό δεν είναι; Η κατάσταση της Ελλάδας μπορεί να είναι σκατά λόγω των εκπροσώπων της... Αλλά θυμηθείτε το ρητό: Κάθε κράτος, έχει τους κυβερνήτες που του αξίζουν.  Αυτό το ρητό ταιριάζει απόλυτα σε εμάς. Δεν είναι μόνο οι κυβερνήτες μας που κάνουν τις μαλακίες, φταίμε και εμείς. Όχι εμείς, αυτοί, οι γονείς μας. Ο κόσμος πάει όντως κατά διαόλου. Τσουνάμι πλήττουν χώρες παγκοσμίως, η οικονομία καταρρέει, ο πληθυσμός πεινάει, διαφημιστικές καμπάνιες, κάνουν τον πληθυσμό εκτός από το να πεινάει, να φοβάται για μια προφητική αποκάλυψη του 2012 που δεν είχε ακουστεί ποτέ, η κουλτούρα και όλες οι τέχνες γίνονται κοινά εμπορικά προιόντα χωρίς καμία έμπνευση και πάθος, και εμείς συνεχίζουμε να αράζουμε... Τέλεια. 

Η Χωρα του Ποτε

Ειμαστε η χωρα του ποτε
γιατι δεν μαθαμε ποτε να εκτιμαμε.
Εχουμε ηγετες λαμογια που μας τα τρωνε χοντρα
και εμεις καθομαστε σα χανοι να κοιταμε.

Ειμαστε η χωρα του ποτε
γιατι δεν μαθαμε ποτε τη λεξη μετριοφροσυνη
κι οτι αποκτουσε ο καθενας στο κλαρι το εβγαζε
για ν'αποκτησει δοξα ,αμαξια, λεφτα και φημη...

Ζουμε στη χωρα του ποτε
γιατι δεν εδωσε ποτε στα παιδια της ευκαιριες
κι αμα θελησεις καποτε να φτασεις ψηλα
θα πρεπει πρωτα να περασεις εμποδια και δυσκολιες

Καλυτερα να πηγαινα λοιπον στη Χωρα του Ποτε
ή αλλιως θα πηγαινα στη Χωρα των Θαυματων..
μαζι με Πητερ Παν, Αλικη αλλα και τα αλλα τα παιδια
γιατι πνιγηκα στην πουστια
και τωρα νιωθω πως ζω στη Χωρα των Ψεμματων..

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ

Τα παιδια του καναπε ειμαστε ΕΜΕΙΣ. Πριν διαβασεις αυτο το αρθρο θα σου προτεινα να κλεισεις αυτη τη στιγμη τον υπολογιστη και την τηλεοραση, να παρεις τη μπαλα σου και να βγεις εξω, στο δρομο, στο γηπεδο, στον κηπο και να παιξεις, να τρεξεις, να νιωσεις ζωντανος..!


....ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ;



....αν εισαι ακομα εδω τοτε τουλαχιστον διαβασε με προσοχη τα παρακατω!


Αυτη η γενια εχει μεγαλωσει με facebook, msn, κινητα και γι'αυτο ειναι και θα ειναι δυστυχισμενη. Εχει χαθει πληρως το κομματι της ανθρωπινης face to face επικοινωνιας..
Ειμαστε εξαρτημενοι απο τις τεχνολογικες συσκευες και πρωτος απ'ολους εγω που κριτικαρω ολη αυτη την κατασταση, γι'αυτο ομως θελησα να γραψω για το θεμα αυτο....
Σκεφτειτε ο καθενας μονος του αν θα μπορουσε να αντεξει πανω απο 3 μερες χωρις το κινητο του η χωρις να "τσεκαρει" το προφιλ του στο FB, στο twitter και δεν ξερω γω που αλλου.

Σας το λεω γιατι το προσπαθησα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ. Στην αρχη θα το θελετε να μεινετε μακρια αλλα μετα θα το επιζητατε σαν μανιωδεις χρηστες ναρκωτικων...

ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΑ Η ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ, ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΩΣ ΕΝΑ ΜΕΣΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΛΛΑ ΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ.

Πως θα γινει αυτο; Στο ιντερνετ μπορεις να βρεις τα παντα, απλα δεν μας ενδιαφερει ΤΙΠΟΤΑ. Θελουμε να ειμαστε μεσα μονο για τα γκομενακια και τα "frendonia" μας και ολες αυτες τις γλοιοδεις σαχλες μαλακιες που εχουμε βαρεθει να βλεπουμε πια.
Ποσες φορες δεν εχετε αγανακτησει βλεποντας τα παρακατω: "ayapi mmm" "mwzo mmm" "Caypw plplpl" αλλες ανοητες, ανατριχιαστικες παπαριες που σε γεμιζουν μονο με οργη.

Ολοι κρυβουμε μεσα μας οργη. Αλλοι λιγη, αλλοι πολλη. Επειδη ειμαστε τοσο παθητικοι η οργη μας συσσωρευεται. Θα ερθει η μερα που ολη αυτη η οργη θα φουντωσει και ολοι θα νιωσουν οτι ηρθε η ωρα να αντιδρασουμε. Αν θελουμε ομως να αντιδρασουμε πρεπει να μαθουμε να αντιδραμε.


Υ.Γ.: ως αντιδραση δε δεχομαι τις λεξεις: μολοτοφ, δακρυγονα, καπνογονα.
Υ.Γ.2: εγω οπλα μου εχω μονο τη σκεψη μου και το λογο μου και οποιος γουσταρει...

Το γέλιο δίνει ζωή

Ο λαός λέει πως το γέλιο είναι το δεύτερο καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις με το στόμα.Συμφωνώ απόλυτα με αυτήν την άποψη καθώς χωρίς γέλιο κατι λείπει από την ζωή μας.Το γέλιο είναι κάτι που δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ ότι και να μας συμβαίνει καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την χαραμίζουμε με τέτοια.Όταν χάνουμε το γέλιο μας δεν κερδίζουμε τίποτα απλώς κανουμε την ζωή μας πιο μίζερη.Ότι και να μας συμβαίνει στη ζωή μας πρέπει πάντα να ψάχνουμε τη θετική πλευρά όσο δυσκολο και να είναι αυτό.Ειδικά στην ηληκία μας που δεν υπάρχουν ουσιαστικά προβλήματα η συμβουλή μου είναι να προσπαθούμε να ζούμε την κάθε στιγμή ξεχωριστά και να την απολαμβάνουμε όσο πιο πολύ μπορούμε!Το γέλιο είνει το μόνο πράγμα που μας επιτρέπει να ξεφύγουμε απο τα προβλήματα μας και να δούμε την ζωή από μια γωνία πιο ευχάριστη και πιο χαρούμενη.Αυτό που κατα την γνώμη μου πρέπει να καταλάβουμε είναι πως αν δεν γελάμε οχι μονο δεν κερδίζουμε τίποτα αλλά χάνουμε κιόλας καθώς χάνουμε το ωραίο αλλά και το ουσιαστικό κομμάτι της ζωής.

Για μια χώρα χωρίς ευκαιρίες.

...Φυσικά, δεν περίμενα ποτέ κάποιο λαμπρό μέλλον, σε ένα Harvard με υποτροφία, όπου θα αναγνωριστώ παγκοσμίως ως η ευφυία του 21ου αιώνα. Τουλάχιστον όμως, περίμενα πως θα φοιτούσα σε ένα αξιοπρεπή πανεπιστήμιο, πιθανότατα στο εξωτερικό, και στη συνέχεια θα είχα μια αρκετά καλή δουλειά, ως δημοσιογράφος ή οικονομολόγος. Τελικά, συνειδητοποίησα τι με περιμένει μετά από το ασφαλή και σίγουρο(;) σχολείο. Αρχικά, ας θυμηθούμε το σκατά σύστημα παιδείας και βαθμολόγησης (που αναφέρθηκε και σε προηγούμενο άρθρο) της Ελλαδίτσας. Το μέλλον σου λοιπόν, για να προσγειωθούμε στον -που πολλές φορές σε χτυπάει άσχημα- ρεαλισμό, εξαρτάται καλώς ή κακώς από τον βαθμό που θα γράψει ένα φτηνό κόκκινο στυλό. Τα προσωπικά σου ταλέντα δεν παίζουν κανένα ρόλο, και κατά τα σχολικά σου  χρόνια σπάνια θα εκτιμηθούν. Αν δεν στρώσεις κώλο, να διαβάσεις χίλια βιβλία, τις πληροφορίες των οποίων με δυσκολία θα κρατήσεις, και επομένως δεν βγάλεις καλό βαθμό στις πανελλήνιες δεν θα δεις καλό πανεπιστήμιο. Τα φυτά από το μπροστά θρανίο, που δεν έχουν ζωή επειδή.. είναι φυτά θα κοροιδεύουν εσένα, που δυστυχώς έχεις μια ζωή και κάποιους φίλους, και δεν επικεντρώνεσαι σε ένα σκατοβιβλίο. Για την αυτενέργια, ούτε λόγος αφού υπάρχει η αυθεντία-δάσκαλος που κάνει το μάθημα βαρετό εφιάλτη και το βιβλίο βασανιστικό εργαλείο... Σκατά με λίγα λόγια... Ας προχωρήσουμε όμως μετά το πανεπιστήμιο, στην εύρεση εργασίας. Χάρη στους γονείς μας που δημιούργησαν τον βούρκο που η Ελλάδα σιγά-σιγά βυθίζεται, η εύρεση εργασίας θα είναι πολυυυυυ δύσκολη. Οικονομική κρίση, οι δουλειές κλείνουν τα όνειρα καταστρέφονται. Θες να γίνεις δημοσιογράφος;;; Ευχαρίστως, άστεγος . Θέλεις δικηγόρος; Καλή τύχη. Ότι και να θέλεις, στην Ελλάδα δεν έχεις ελπίδα πλέον. Και τώρα το αποτέλεσμα: Νέος, που ξεκινά μετά από μια Οδύσσεια ενός χωρίς νόημα συστήματος, το πανεπιστήμιο, αν καταφέρει να πάει σε αυτό που ήθελε. Αφού τελειώσει και γεμάτος στόχους και ελπίδα ξεκινήσει για να βρει εργασία, θα συνειδητοποιήσει πως τα όνειρα του είναι άπιαστα στην γλυκιά ξακουστή πατρίδα του. Τελικά, θα φύγει θα τα αφήσει όλα πίσω, και θα ακολουθήσει το όνειρο του. Και καθώς φεύγει, θα πει: Στην υγειά στην χώρα σας, με τις ευκαιρίες της. Τα σκατά που κάνατε, μην περιμένετε να τα φτιάξω. Εγώ την κάνω, γιατί έχω κάτι να προσφέρω. Δεν έχω φόρους να μην πληρώσω, ούτε όνειρα να καταστρέψω ;).

Ιστορία

Σήμερα κάθησα στον υπολογιστή, όπως κάθε μέρα, αλλά για διαφορετικό λόγο από τις προηγούμενες ημέρες. Πρέπει αύριο να παραδώσω μια εργασία και κάθησα να βρω πληροφοριές. Το θέμα της εργασίας ήτανε ''Bloody Sunday''. Πριν κάνω την εργασία ούτε εγώ ήξερα τι γίνει μια Κυριακή στην Β. Ιρλανδία, και αυτό που έμαθα με εξέπληξε και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι ένα γεγονός παρόμοιο με αυτό του Πολυτεχνείου. Μια Κυριακή λοιπόν το 1972, δολοφονήθηκαν 13 άνθρωποι, τραυματίστηκαν άλλοι 26 και ένας επιπλέον τραυματίας (σύνολο 27) ξεψύχησε 4 μήνες αργότερα λόγω των πληγών που δεν μπόρεσαν τελικά να επουλώσουνε. 10.000 άτομα βγήκαν στον δρόμο να διαμαρτυρυθούνε και κατεβήκανε κομμάντος της βρετανικής κυβέρνησης και ο δρόμος βάφτηκε κόκκινος, με την πλεοψηφία των νεκρών να είναι ανήλικοι. Δίαβασα άρθρα, μικρές έρευνες, σε συντομία σπατάλησα αρκετή ώρα ψάχνωντας. Οι στρατιώτες, που ανοίξανε πυρ, ισχυρήστικαν πως του βομβαρδίσανε και τους λιθοβολήσανε και 38 χρόνια μετά (2010) αποδείχτηκε πως τίποτα απο αυτά που ισχυρήστικαν οι στρατιώτες ήτανε αληθινό. Εν έτη 2011, λοιπόν αναρωτήθηκα τί οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους σε μια κατάπνιξη ανθρώπινων δικαιωμάτων, και δεν μιλάμε για τον μεσαίωνα, είχανε προηγηθεί τόσες καταστροφές και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Και έρχεται ο άνρθωπος του σήμερα να αναλογιστεί τις πράξεις του στο παρελθόν και να δεί τις επαναλήψεις τις ιστορίας, μια ματωμένη κυριακή το 1920, μια το 1972, το πολυτεχνείο το 1973 και πολλά ακόμα παραδείγματα, με θυσίες αρκετών, για να μην πω πολλών ανθρώπων, που θυσιάστηκανε για το κράτος τους, αν η σωστή λέξη είναι θυσιαστήκανε αντί για δολοφονηθήκανε, και ερχόμαστε στο σήμερα που όλα αυτά έχουνε ξεχαστεί και καθημερινά καταπατόνται πνευματικά δικαιώματα δίχως αιτία και δίχως αντίδραση. Τόσα κοσμοϊστορικά γεγονότα για τα κεκτημένα δικαιωματά μας και τώρα που τα έχουμε δεν τα χρησιμοποιούμε και αφήνουμε την τύχη μας στα χέρια ενός ανθρώπου, που στο σύνολο το 50% του πληθυσμού της Ελλάδας δεν εμπιστεύεται, δηλαδή για να ξυπνήσει ο έλληνας πολίτης πρέπει η γενία μου να κλειστεί στο πολυτεχνείο; Πρέπει να πεθάνουνε και άλλοι ανθρωποι; Τι πρέπει να γίνει για να σπάσουμε αυτά τα αόρατα κάγκελα που μας περιβάλουνε (media: και μας έχουνε πασάρει έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο); Πραγματικά ανησυχώ..

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Ουτοπία

Πολλοί μιλάνε σήμερα για μία ουτοπία. Οι μεγάλος φιλόσοφος Πλάτωνας προσπαθούσε να βρει το τέλειο πολίτευμα. Ο Χριστιανισμός μιλάει για έναν τέλειο κόσμο, τον Παράδεισο. Έχει αναρωτηθεί κανείς όμως πώς θα ήταν η ζωή σε αυτόν τον φαινομενικά τέλειο κόσμο... ο οποίος τόσο απρόβλεπτος που θα ήταν, θα καταντούσε βαρετά προβλέψιμος! Όλοι σκεφτόμενοι τον τέλειο κόσμο σχηματίζουμε μία εικόνα σε μία παραλία το καλοκαίρι ή μία αίθουσα γεμάτη φαγητά για παράδειγμα :D . Πάντα όμως σκεφτόμαστε και κολλάμε σε αυτόν τον τέλειο κόσμο αντί να βρούμε τα πλεονεκτήματα του κόσμου που ζούμε. Κανείς δεν έχει σκεφτεί ότι σε μία ουτοπία όλα θα ήταν βαρετά τέλεια. Οι άνθρωποι δεν θα κάνανε λάθη... άραγε τι προσδίδει ενδιαφέρον στην ζωή μας; Τα λάθη που κάνουμε. Άλλοτε μας κάνουν να γελάμε, άλλοτε να κλαίμε και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε άλλα δίχως αυτά η ζωή μας θα ήταν βαρετή και άνιαρη. Δηλαδή τι, αυτό σημαίνει ότι ο παράδεισος και η ουτοπία είναι βαρετή και άνιαρη; Αδυνατούμε να το πιστέψουμε... και εδώ έρχετε το τελικό ερώτημα... Μήπως ήδη βρισκόμαστε στον παράδεισο; Μήπως ο κόσμος που ζούμε σήμερα είναι ο παράδεισος;; Μας φαίνετε αδύνατο...ο κόσμος της αδικίας ο παράδεισος; Ο κόσμος που υπάρχουν ισχυροί και ανίσχυροι;; Ο κόσμος που ο ένας επιτίθεται και προσπαθεί να βρει τρόπους να εξοντώσει τον άλλον;; Μπορεί, αλλά ένα είναι σίγουρο, αυτός ο κόσμος επιδέχετε βελτίωση... μεγάλη βελτίωση και τότε ίσως φτάσουμε με πολύ κόπο σε ένα σημείο σχεδόν τέλειο... και ο κύκλος των σκέψεων και των αναζητήσεων συνεχίζεται....

Οικονομική Κρίση.

Οικονομική Κρίση. Αν και αυτό το θέμα ίσως να μην ταριάζει σε ένα εφηβικό μπλογκ, θέλησα να μοιραστώ την γνώμη μου.Spreads, μνημόνιο και οι γνωστές ορολογίες που έχουν γίνει γνωστές αυτήν την περίοδο της κρίσης. Αυτό λέγεται πως είναι η οικονομική κρίση. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι καν οικονομική.
Κατά τη γνώμη μου είναι μια γενική κρίση. Άσχετο το αν η Wall Street τα χρηματιστήρια και η τηλεόραση μιλούν για την οικονομική της διάσταση. Κατά τη γνώμη μου, η κρίση είναι ο τεράστιος βούρκος, η χωματερή, με όλα τα μπάζα της ανθρώπινης "προόδου" σε επίπεδο πνευματικό, πολιτιστικό, οικολογικό, πολιτικό, ηθικό και τελικά οικονομικό. Είναι γένημμα-θρέμμα των μπάζων, που ξύπνησε και ταρακουνάει όλο τον κόσμο για να ξυπνήσει και αυτός, να μπει ξανά στον σωστό δρόμο, αν είχε μπει κάποτε. Απλά επειδή όλος ο κόσμος είναι ένα παλάτι του Καπιταλισμού, η οικονομική κρίση έγινε το σημαντικότερο παρακλάδι της γενικής κρίσης. Από την οικονομική κρίση, ενδείξεις δίχνουν πως θα κάνουμε χρόνια να βγούμε. Εδώ μέσα όμως;;; Στο μυαλό μας; Που πήγε η ελεύθερη βούληση;; Γιατί σταματήσαμε να φιλτράρουμε τα σκατά που μας μοιράζει αβέρτα η τηλεόραση κάθε μέρα;;; Γιατί καθόμαστε παθητικοί;; Αυτή είναι η κρίση. Τα σκατά που έχουν γεμίσει το κεφάλι μας. Και η λύση: Να ξυπνήσουμε.

'Οταν θα γινω μεγαλος...

Οταν θα γινω μεγαλος...
δε θελω να 'μαι τεχνοκρατης,
δε θελω να ειμαι φασιστης μα ουτε και τρομοκρατης.

οταν θα γινω μεγαλος,
δε θα ξεχασω οσα περασα,
οσα με καναν αυτον που ειμαι και οσα με σημαδεψαν..

οταν θα γινω μεγαλος,
και θα εχω πια δυναμη,
δε θα φοβαμαι να μπαινω με παθος στην πρωτη γραμμη..

θελω να ειμαι σωστος,
και οπως ημουν παντα ανιδιοτελης και σοβαρος...

οταν θα γινω μεγαλος,
θα ειμαι παντα απεναντι σε οτι θεωρω λαθος
και δε θα αλλαξω τα πιστευω μου για ενα απλο παθος..

Oταν θα γινω μεγαλος,
θα μεινω μακρια απο αυτα
που λεγονται τζογος πορνες αλκοολ και λεφτα..

Οταν θα γινω μεγαλος..
θα μεινω παντα παιδι γιατι μονο ετσι ζεις πραγματικα τη ζωη..

ΒΑΘΜΟΙ!

Ακούς την λέξη και ταράζεσαι. Σκέφτεσαι πως τα έχεις πάει και ταράζεσαι περισσότερο. Είναι γνωστή η μέρα των βαθμών και ως μέρα ''μάυρη'', γιατί η πλειοψηφία των παιδιών αποτυγχάνει πλήρως να ικανοποιήσει την επιθυμία των γονιών τους για καλούς βαθμούς. Η γνώμη μου είναι πως τις περισσότερες φορές οι βαθμοί δεν αποτυπώνουνε την πραγματική εικόνα ενός μαθητή μέσα στην τάξη και πως αρκετές φορές τα λόγια των καθηγητών προς του γονείς είναι αναξιόπιστα. Βέβαια υπάρχουνε φορές που ένας μαθητής θα πάρει καλύτερο απο ότι του αξίζει και είμαι κατά αυτού διότι αδικούνται οι ''σωστοί'' μαθητές, κατά την άποψη των καθηγητών σωστοί, και βασικά όλη η τάξη. Αν δώσουμε βάση στο θέμα αυτό, το θέμα των βαθμών, λειτουργούνε ως ψυχαναγκαστικό μέσο που σε ωθεί να διαβάσεις ή να κάνεις ησυχία μέσα στην τάξη και άλλα χίλια δυο πράγματα, όπως είπα και στο προηγούμενο μου άρθρο, κάθε άνθρωπος αντιδράει διαφορετικά και διαθέτει διαφορετική ψυχολογία και αντιμετωπίζει διαφορετικά τις καταστάσεις. Οπότε, αν καταφέρουμε να είμαστε ελεύθεροι στην σκέψη, στην έκφραση, χωρίς να κρίνετε η ζωή μας από ένα κόκκινο στυλό, χωρίς να ζούμε στον ''φόβο'' της τιμωρίας, αφού φτάσουνε οι βαθμοί στο σπίτι, χωρίς να μας νοιάζει ένας αριθμός, πιστεύω πως θα αποδώσουμε καλύτερα και θα πάμε πιο εύκολα μπροστά, όχι μόνο σαν χώρα, αλλά και εμείς, ως παιδιά. Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο προτείνω να μην δώσουμε μεγάλη σημασία στην σημερινή μέρα, ημέρα των βαθμών, και απλά να δούμε τους αριθμούς και να βάλουμε τα δυνατά μας να τους βελτιώσουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο βαρετό κι αν είναι, όσο ''δύσκολο'' κι αν το θεωρούμε, έχουμε την υποχρέωση, τουλάχιστον, να προσπαθήσουμε. Γιατί σε μερικά έτη εμείς θα δοιηκούμε αυτή την χώρα και ξέρω πως όλοι μας ονειρευόμαστε μια διαφορετικοί Ελλάδα, μια Ελλάδα επιτυχημένη και όχι βυθισμένη σε έναν βούρκο, είτε αυτός είναι οικονομικός είτε πνευματικός, και για να γίνει αυτό θέλει συλλογική προσπάθεια. Πάλι ξέφυγα απο το θέμα, απλά πρέπει στο τελευταίο τρίμηνο που μας απέμεινει να βάλουμε τα δυνατά μας, ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε περισσότερο, να βελτιώσουμε τους βαθμούς μας γιατί στο κάτω - κάτω της γραφής, αισθάνεσαι και ωραία όταν παίρνεις καλούς βαθμούς και εγώ θέλω μέσα μου να αισθάνομαι καλα.

Πόνος.

Ο Πόνος.Ο Πόνος, είναι κατά την γνώμη μου μια απαισιόδοξη περιγραφή της ζωής. Όχι, μάλλον, μια πολύ καλή περιγραφή της ζωής. Με το πρώτο παιδικό κλάμα αποκτάμε τον πρώτο πόνο της ζωής. Με το δεύτερο, αντιλαμβανόμαστε πως το ταξίδι που ακολουθεί θα είναι δύσκολο. Είναι αστείο, ότι τα θεμέλια της δικιάς μας ζωής που χτίζεται από τον πόνο, δημιουργήθηκαν από τον πόνο κάποιου άλλου. Και θα συνεχίσουμε να ζούμε λόγω του πόνου των άλλων. Θάνατοι, δάκρυα, αποτυχίες, απορρίψεις, ανησυχίες, άγχος, χυλόπιτες. Αν το σκεφτείς η ζωή είναι ο πόνος.  Η ζωή του καθενός είναι μια ακόμα πινελιά σε έναν τεράστιο πίνακα χωρίς νόημα.  Ο πόνος όμως, είναι το πιο λογικό πράγμα, το πιο άρτιο συναίσθημα που υπάρχει στον πλανήτη. Ο πόνος είναι το πινέλο. Γιατί; Επειδή ο πόνος  είναι αυτός που μόλις πας να ανοίξεις τα αδύναμα φτερά σου θα σε ρίξει παταγωδώς στο έδαφος, χωρίς οίκτο. Ο πόνος όμως, είναι αυτός που θα σε κάνει να σηκωθείς ποιο δυνατός, ποιο οργισμένος, ποιο έτοιμος.  Χωρίς τον πόνο όμως, θα ήμασταν ένα αδύναμο φτερό μέσα στον άνεμο. Ο θάνατος θα ήταν ευχή όχι κατάρα... Η ευτυχία θα ήταν ανούσια. Η ευτυχία μας τώρα, είναι ένας μικρός παράδεισος. Οι μικρές σπάνιες καθημερινές ευτυχίες, είναι αυτό που κάνει τον πόνο επιθυμητό. Αν η ζωή λοιπόν ήταν μια γη, ο απέραντος ωκεανός θα ήταν ο πόνος. Και αυτοί οι μικροί, ανακουφιστικοί σταθμοί, μετά από την ταλαιπωρία του ταξιδιού προς το Τέλος, οι στεριές, θα ήταν η ευτυχία.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ψυχολογία Ενός Ανθρώπου

Το να καταφέρεις να ψυχολογήσεις έναν άνθρωπο ή να καταλάβεις πως αισθάνεται, είναι πολύ δύσκολο, εως και ακατόρθωτο. Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα, δηλαδή συμπεριφέρεται διαφορετικά, μιλάει διαφορετικά, κινήται διαφορετικά. Σε όλα αυτά παίζει έναν μικρό ρόλο και η παιδεία, αλλά αυτό που μετράει πιο πολύ είναι ο χαρακτήρας του ατόμου. Προσπαθώντας να ψυχολογήσεις τον άλλον θα ανακαλύψεις πτυχές του ανρθώπου που θα σε εκπλήξουν, γιατί προφανώς δεν περίμενες να κάνεις ποτέ μια τέτοια ανακάλυψη, γι'αυτό κι όλας πρέπει να δίνεις μια ευκαιρία στον συνάνθρωπό σου, ώστε να σου αποδείξει τι είναι στην πραγματικότητα (μαλάκας ή σωστός άνθρωπος ή καλός φίλος). Η γνώμη μου είναι πως για να καταφέρεις και να μπορείς να διαβάζεις τον φίλο σου σαν ανοιχτό βιβλίο, ή πρέπει να έχεις ένα συγκεκριμένο χάρισμα, ή να περάσεις μήνες - χρόνια κάνοντας παρέα. Τονίζω ότι το να μάθεις τα κουμπιά του άλλου διαφέρει απο το να τον διαβάζεις σαν ανοιχτό βιβλίο, γιατί στην πρώτη περίπτωση ξέρεις απλά πως να του φερθείς για να ευνοηθείς εσύ ή αντίστοιχα εκείνος, αν νοιάζεσαι για τον φίλο σου, ενώ στην δεύτερη περίπτωση ξέρεις πως θα συμπεριφερθεί εκείνος και αυτό κατά την γνώμη μου είναι πιο σημαντικό. Αυτό που με προβληματίζει όμως πάντα στους ανθρώπους είναι η συναισθηματική τους πτώση, ή αλλιώς τα ''εφηβικά προβλήματα''. Αυτή η περιόδος είναι η χειρότερη, και για τον φίλο σου που έχει πάθει το πρόβλημα αλλά και για σένα γιατί υποφέρεις και εσύ μαζί του, ως σωστός φίλος (εάν όμως είσαι μαλάκας θα τον γράψεις στα αρχίδια σου, αλλά όταν τον χρειαστείς θα την πατήσεις..). Γι'αυτό πρέπει πάντα να ξέρουμε ότι η ψυχολογία στην εφηβεία την μία βρίσκεται στο έπακρο και την άλλη είσαι σαν ράκος, γιατί; Πολύ απλά, γιατί είσαι έφηβος.. και στα λόγια των άλλων που λένε αν κλαις και στεναχωριέσαι από τώρα, στα 40 τι θα κάνεις, μην σκας.. στα 40 θα ξέρεις τι θα κάνεις και πως να χειριστείς μια κατάσταση, θα έχεις πείρα, ενώ τώρα αυτά είναι τα προβληματά σου και τα αντιμετωπίζεις έτσι, αλλά αν είσαι μάγκας τα αντιμετωπίζεις αλλιώς. Αν είσαι μάγκας, σκας ένα χαμόγελο και πας εμπρός, γιατί μαγκία δεν είναι να αγαπάς, είναι να πονας..

Μου εχουν λειψει τα αγαπημενα μου κομικς..

Με αφορμη τα εξηντα χρονια απο τη "γεννηση" του Ντενις του τρομερου θελησα να γραψω για τα κομικς που με σημαδεψαν. Γιατι αυτοι οι παιδικοι ηρωες εχουν μεινει ακομα χαραγμενοι στο μυαλο μου. Με τις γκαφες τους, την αφελεια τους, την αφοσιωση σε καθε τι που αγαπουσαν μου ειχαν δημιουργησει μια πραγματικη ουτοπια που δεν ειχε σχεση με τον αληθινο κοσμο..

Αρχιζοντας με λιγα λογια γι'αυτους

«Τι πληκτικός που θα ήταν ο κόσμος χωρίς όλους αυτούς τους Ντένις τους τρομερούς. 'Ησυχος, βέβαια, αλλά ...πληκτικός». Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά λόγια από την αυτοβιογραφία του «μπαμπά» του «Dennis the menace» με τίτλο:«Ο έμπορος του Ντένις του τρομερού»(1990)

Ο μικρός χάρτινος ήρωας του σκιτσογράφου Χάνκ Κέτσαμ, που τον εμπνεύστηκε από τον δικό του 4χρονο πιτσιρίκο, μεταφράστηκε σε 19 γλώσσες και ταξίδεψε σε...48 χώρες.

«Ποτέ δεν συμπάθησα τον Αστερίξ αυτόν καθαυτόν.Είναι ο αντίστοιχος Μίκι Μάους.O κοντός εξυπνάκιας σε αντιδιαστολή με τον ψηλό ατσούμπαλο τύπο,που τελικά κλέβει την παράσταση,όπως είναι ο Οβελίξ και ο Γκούφι αντίστοιχα.Η ιδέα της ανεξάρτητης και αδούλωτης Γαλατίας ακουμπά στη φιλοσοφία του Ντε Γκωλ: ήταν ένας ηγέτης που αντιστεκόταν στα “θέλω” των Αμερικανών,δεν ήθελε το ΝΑΤΟ,κτλ.,κτλ.,όπως περίπου ο Αστερίξ βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα στον επεκτατισμό των Ρωμαίων.

Μια φορά κι έναν καιρό- πριν από 50 χρόνια- γεννήθηκε ένας μικρός Γαλάτης που τον έλεγαν Αστερίξ. Το όνομα του το πήρε απ΄τη γαλλική λέξη asterisque που θα πει αστερίσκος. Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου ότι η κατάληξη –ιξ που έχει το όνομα του διακρίνεται και στα ονόματα όλων των Γαλατών, δηλαδή των συμπατριωτών του.

"Ο Μίκυ. Μια αγάπη. Μια μεγάλη αγάπη. Μια ζωή."

Ο Μίκυ Μάους (αγγλ. Mickey Mouse) είναι ήρωας κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Pictures. Έχει μορφή ποντικιού. Δημιουργήθηκε το 1928 στις ΗΠΑ από τον Ουώλτ Ντίσνεϊ και τον Ουμπ Άιγουερκς. Λέγεται πως Ντίσνεϊ συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή ταξιδεύοντας κάποτε με τρένο από τη Νέα Υόρκη στο Χόλιγουντ μαζί με τη γυναίκα του Λίλιαν. Ο Μίκυ Μάους έκανε το ντεμούτο του στη μεγάλη οθόνη στη Νέα Υόρκη στις 18 Νοεμβρίου 1928 με την ταινία Steamboat Willie (ατμόπλοιο Γουίλι). Σ' αυτήν την ταινία ο Μίκυ είναι καπετάνιος ενός πλοίου. Σημειώστε την ημερομηνία αυτή, πάντως, γιατί αυτή ήταν η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με ήχο στην ιστορία του κινηματογράφου.


O Σούπερμαν, (αγγλικά: Superman) είναι φανταστικός χαρακτήρας βιβλίων κόμικς. Δημιουργήθηκε από τους Τζο Σούστερ (Joe Shuster) και Τζέρι Σίγκελ (Jerry Siegel).
Η πρώτη εμφάνιση του Σούπερμαν έγινε στο τεύχος #1 του περιοδικού Action Comics το 1938 και θεωρείται ο πρώτος υπερήρωας.

Ξεκινωντας με τον Ντενις εχω να πω λιγα πραγματα. Ενας ΔΙΑΒΟΛΟΣ αληθινος με υπεροχη καρδια...Τελικα οτι εκανε το εκανε ...καταλαθος, ακομα κ αν επροκειτο για μεγαλες καταστροφες! :Ρ Καθε φορα θελω να δω μια ταινια του γιατι παντα με παρασερνει με την παιδικοτητα του!

...Αστεριξ! Τι να πεις για αυτον τον πανουργο Γαλατη? Καθε φορα, σε οποια κατασταση κ αν βρισκοταν δεν φοβοταν κανεναν, μονο να μην του πεσει ο ουρανος στο κεφαλι! Ο Οβελιξ ηταν η μορφη αυτου του κομικ αλλα δε μπορεις να μην θαυμασεις την ταχυτητα της σκεψης αλλα και τον ποδιων του! Νομιζω ομως οτι ολοι μας αγαπησαμε τις φαπες του Οβελιξ...

Για τον Μικυ Μαους, το πιο κλασικο κομικ τα λογια περιττευουν...Τοσο καλος και εξυπνος και παντα ηθελε να προσεχει τον -ομολογουμενως καθυστερημενο- φιλο του Γκουφυ..Παντα εβρισκε λυσεις! Μπορουσε να πεισει τον καθενα κυριως γιατι ολοι εβλεπαν
το ποσο καλοκαρδος ηταν! Πιστος του φιλος ο Ντοναλντ αλλα αυτος ειναι μια αλλη ιστορια...

Για το τελος, ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ...ο απολυτος ηρωας. Αυτος που εχει γοητευσει τα περισσοτερα κοριτσια, η πρωτη μας επιλογη για στολη στις αποκριες...Διπλη ζωη, υπερφυσικες δυναμεις και θεληση να σωζει παντα τον κοσμο!

Ολοι αυτοι οι ηρωες θα μεινουν για παντα χαραγμενοι στο μυαλο μου και οταν νιωθω πως χανω τον εαυτο μου θα θυμαμαι τα παλια τα χρονια που το μονο που μας ενοιαζε ηταν η ξενοιασια και η διασκεδαση, να βλεπουμε παιδικα στο σταρ και ημασταν μακρια απο τις σημερινες μαλακιες...

Φιλία

Φιλία, η αγαπημένη μου λέξη. Από το ουσιαστικό φιλία προέρχεται η λέξη φίλος. Φίλος είναι ένας άνθρωπος, με τον οποίο περνάτε καλά, διασκεδάζετε και γουστάρει ο ένας την παρέα του άλλου. Η λέξη αυτή όμως έχει ένα μεγαλύτερο νόημα, φίλος είναι αυτός που σε νιώθει, που σε καταλαβαίνει, που θα ξέρει πότε να σταματήσει μια πλάκα, θα ξέρει τα όρια σου, θα σε ξέρει γενικά. Στην λύπη, ένας σωστός φίλος θα σταθεί δίπλα σου, θα κλάψει μαζί σου, θα σε πάρει αγκαλιά, θα σε χαϊδέψει και θα σου ψυθιρίσει: ''έλα, πάει, πέρασε, μην ανυσηχείς, εγώ εδώ είμαι για σένα''. Πιστεύω ότι είμαι από τους πιο τυχερούς ανθρώπους γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω τέτοια άτομα. Οι αληθινοί φίλοι είναι σπάνιοι, και όταν τους βρείς θα πρέπει να κάνεις τα πάντα για να τους κρατήσεις, ώστε να μην τους χάσεις, αλλά θα μου πει κάποιος πως μόνο όταν χάσεις κάτι καταλαβαίνεις την αξία του. Η συμβουλή μου είναι να την καταλάβεις την αξία του πριν το χάσεις, να έχεις αυτή την ικανότητα. Στο θέμα φιλία όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Υπάρχουνε ''φίλοι''. Αυτούς τους ανθρώπους, κατά την γνώμη μου, πρέπει να τους κρατάς μακριά σου, γιατί θα σε πληγώσουνε και μετά θα γελάνε μαζί σου. Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει μέχρι στιγμής και ούτε θέλω να μου τύχει. Οπότε αν έχεις πραγματικούς φίλους, αν σε συμπληρώνουνε, κράτα τους κοντά σου, δείξε τους πόσο τους αγαπάς και τους εκτιμάς, με απλές, καθημερινές κινήσεις, όπως ένα καλημέρα, μια αγκαλιά, ένα βαθύ βλέμμα, και θα δεις, θα το εκτιμήσουνε και θα είναι δίπλα σου όταν τους χρειαστείς, λόγω των εφηβικών σου προβλημάτων, είτε είναι οικογενειακό πρόβλημα, είτε ερωτική απογοήτευση, πλέον έχουμε αρκετά προβλήματα και οι φίλοι μας είναι αυτοί που μας καταλαβαίνουνε πιο πολύ.
ΥΓ: μέσω αυτού του άρθρου θέλω να πω στους δικούς μου φίλους, τα φιλαράκια μου, πως τους ευχαριστώ πραγματικά , για όσα περάσαμε μαζί και όσα θα περάσουμε μαζί και είμαι πραγματικά τυχερός που τους έχω! Το άρθρο αφιερωμένο σε εσάς!

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Η "θρησκεια".

Κοιτάνε τον ουρανό. Προσεύχονται. Γονατίζουν. Δεν τρώνε. Ελπίζουν. Ακολουθούν. Περιμένουν. Και όλα αυτά για μια θέση στην υποτειθέμενη Ουτοπία. Οι Αρχαίοι Έλληνες, (και λίγο ανορθόδοξο που βρήκα το ακόλουθο από αμερικάνικη σειρά) είχαν όμως δύο μεταφράσεις για την λέξη "Ουτοπία" Ευ-τόπος, δηλαδή ένα καλό μέρος, και Ου-τοπος, δηλαδή ένα μέρος που δεν μπορεί να υπάρξει.  Πολλοί άνθρωποι λοιπόν, χτίζουν "τοίχους" ως όρια στην τελικά μικρή ζωή τους, για να έχουν να ζήσουν μια αιωνιότητα στον Ου-τόπο. Φυσικά, δεν λέω πως θα ήταν σωστό να "πηδούσαν τη γυναίκα του γείτονα" ή να χέζουν τους γονείς τους, αλλά η σπατάλη της ζωής κάποιων ανθρώπων για μια θέση σε ένα μέρος που δεν μπορεί να υπάρξει, τον Παράδεισο, τις 72 παρθένες, όπως θέλετε μεταφράστε το, είναι εντελώς ανούσια. Το ξεψάχνισμα θεωριών για ανθρώπους που φτιάχτηκαν από λάσπη και αδερφών που σκότωσαν τους αδερφούς τους, και Νώε κλπ, αντί για την βίωση της ζωής στο έπακρο, είναι επίσης ανούσιο. Είτε το θέλετε, είτε όχι, μια είναι η ζωή. Με νόμους για να μην πέσεις, να σηκωθείς και να μάθεις δεν θα πάει καμιά κοινωνία μπροστά. Και αυτό που χρειάζεται για να πάει μπροστά, είναι η πίστη στους ανθρώπους, η ωριμότητα για να αφήσουν τα παλιά και τις πιθανότητες και να προχωρήσουν με ετιμότητα.  Ξέρω πως πολλοί δεν θα συμφωνήσουν με αυτήν τη θεωρία. Μα είναι η γνώμη μου και θέλω να την μοιραστώ. Απλά, δεν πιστεύω πως υπάρχει ένα πνεύμα, που αν είσαι καλός μαζί του και του δίνεις προσευχές για τροφή, θα αράξεις στον παράδεισο, και αν όχι θα καείς σε έναν αιώνιο εφιάλτη. Και αν κάνω λάθος... Θα δω σίγουρα τους φίλους μου στο διπλανό καζάνι... :) 

Τηλεόραση και Reality Shows

Με αφορμή το άρθρο που γράφηκε πριν λίγο καιρό σε αυτό το blog, και τα σχόλια που υπήρχαν από κάτω, αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο, για την τηλεόραση, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματά της. Επιγραμματικά για να μην κουράσω κιόλας...Καταρχάς ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι η τηλεόραση παρασέρνει, το θέμα και η μαγκιά είναι κανείς να καταφέρει και να μη παρασυρθεί. Κατά την γνώμη μου η τηλεόραση όπως το κάθε τι άλλωστε στον σημερινό κόσμο έχει αρνητικά και θετικά. Δεν είναι ανάγκη να θεωρούμε την τηλεόραση βλαβερή λόγω των πολλών αρνητικών στοιχείων που εμπεριέχει. Πολλές φορές δίχως να το πολυσκεφτούμε την κατηγορούμε για τα reality shows και τις σαπουνόπερες, δίχως να το πολυσκεφτούμε, δίχως να γνωρίζουμε το γιατί απλά επειδή πολλές φορές το κάνουν και οι άλλοι. Προσωπικά, πιστεύω ότι άμα κανείς διεισδύσει σε βάθος στα συγκεκριμένα προγράμματα θα ανακαλύψει πόσο πλούσια είναι και τι μπορούν να προσφέρουν. Δυστυχώς το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη "διείσδυση" είναι πολύ δύσκολη και πολλές φορές παρασυρόμαστε διότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την κριτική σκέψη και σκέφτονται αυτά που τους μεταδίδει η τηλεόραση. Δυστυχώς οι περισσότεροι τα αφομοιώνουν και τα "καταπίνουν" δίχως να τα πολυσκεφτούν και για αυτό οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές και αποκτούν λανθασμένα πρότυπα και παραδείγματα. Εν τέλει όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα, πάντα υπάρχουν και οι δύο πλευρές του νομίσματος! Συμπερασματικά λοιπόν συστήνω ο καθένας να προσέχει και να παρατηρεί λίγο παραπάνω όταν παρακολουθεί το αγαπημένο του πρόγραμμα και να φιλτράρει αυτά που δέχεται ώστε να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερα θετικά στοιχεία αλλά και να αποβάλλει τα αρνητικά, και το ίδιο ισχύει για τα πάντα στην σημερινή ζωή, ακόμα και για τους ανθρώπους για παράδειγμα! Δεν πρέπει ποτέ να είμαστε απόλυτοι όσον αφορά κάτι, πάντα η παρατήρηση θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε κάτι καινούργιο που πιθανώς να μας ξαφνιάσει...!!!

O ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΟΥ...KOSMOS

Hμουνα στο αμάξι και ο πατέρας μου έβαλε μουσική. δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση τι μουσική που του αρεσει αλλά δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη να κάτσω να τσακωθώ μαζί του.

Eκείνος έβαλε κόσμος. καλή μουσικούλα κατά καιρούς, δεν είχα όμως κάτσει ποτε να ασχοληθώ ιδιαίτερα..

Tα τραγούδια που άκουσα στο επόμενο εικοσάλεπτο ήταν μαγικά. του είπα ότι μαρεσαν και το έβαλε στο full. φανταστικοί ήχοι γέμισαν το αυτοκίνητο. Latin, Jazz, Soul ήταν τα είδη της μουσικής που περιελάμβανε και με μάγεψαν.

Το latin είχε τόση ένταση, με έκανε να θέλω να βγω να χορέψω αλλα και έναν απίστευτο ερωτισμό. να θέλω και μια παρτενέρ στο χορό μου.. ;)


Με το jazz ένιωσα μουσική, ο καλλιτέχνης που τραγουδάει πάντα να είναι στον κόσμο του και τα πνευστά από πίσω να μου δημιουργούν την αίσθηση μιας μπάντας σε ένα κλαμπάκι στο γκάζι..

Soul...τι να πεις για την soul? βγαίνει μέσα από την ψυχή η μουσική..η φωνή της τραγουδίστριας να με παρασέρνει κάθε φορα και με τόσο συναίσθημα το είπα, ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΩ!

Η μουσικη ειναι ιδια για ολους. Γιατι ενας ροκας μπορει να συγκινηθεί με μια μπαλαντα, ενας χιπ χοπας να βρει συναισθημα σ'ενα λαικο τραγούδι και ενας ποπας να παρασυρθει με τους ηχους του jazz και του latin..

Μην κατηγοριοποιήστε ανάλογα με την μουσική που ακούτε αλλα ανάλογα με τα συναισθήματα σας. Αυτά διαμορφώνουν τις προτιμήσεις σας αλλα και τη ζωή σας.

FAIL!!!

Οι πιο χαζές αντιδράσεις πάνω σε πολύ απλά πράγματα!! Απλά δείτε τα βίντεο και γελάστε όπως κάνω και εγώ!! Γιατί ζωή χωρίς γέλοιο = φαγητό χωρίς αλάτι ;)
1) Fail πανηγυρισμός
2) Scary Maze 1
3) Scary Maze 2
Όποιος ξέρει και άλλα τέτοια αστεία βιντεάκια, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ας γράψει απο κάτω τα link!!!

Ο Κόσμος Του Σήμερα

Η σημερινή ''νεολέα'' είναι εθισμένη στο διαδίκτυο. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος να κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας, οπότε το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να το παραδεχτούμε, μιας και ισχύει. Παρ'όλα αυτά μπορούμε να κοιτάξουμε την θετική πλευρά αυτού του θέματος. Σίγουρα είμαι εθισμένος, όχι όμως με την δική σας έννοια, αλλά σύμφωνα με την δική μου απλά δεν βρίσκω κάτι καλύτερο να κάνω, και αυτό με ωθεί στον εθισμό. Σήμερα τον εθισμό στο διαδίκτυο τον έχουνε συνδέσει με το facebook και με άλλες σελίδες και ναι, μερικές φορές λέω πως θα κάτσω μια ώρα και αυτή η ώρα γίνεται δύο, τρείς, καμιά φορά και 5 ώρες. Πιστεύω πως δεν είναι καλό και πως μπορώ να το αλλάξω αλλά δεν θέλω. Έχω ταυτιστεί με την μάζα, είμαι άλλο ένα γρανάζι αυτής της εθισμένης νεολέας, ανίκανος να ξυπνήσω, αυτό είναι που με πονάει πιο πολύ. Αν και μπορώ να ζήσω χωρίς ίντερνετ, χωρίς υπολογιστή και χωρίς facebook, θα νιώθω μέσα μου λίγο κενός γιατί θα είμαι η εξαίρεση, και σε κανέναν δεν αρέσει να είναι η εξαίρεση, και αυτή είναι η αιτία που ταυτιζόμαστε με την μάζα, για να μην νιώθουμε μόνοι μας. Ένας άνθρωπος δεν έφερε την επανάσταση, χρειάστηκαν πολλοί αγώνες...

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Οι αλλαγές μια βιβλικής τελείας.

Με όλα όσο συμβαίνουν στον 21 αιώνα, έχω αρχήσει να πιστεύω πως εμείς δεν γεννηθήκαμε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Εμείς γεννηθήκαμε για να μας αλλάξει αυτός. Πόνος, φθόνος, θάνατοι, κλιματική αλλαγή. Και όλα αυτά, μέσα σε μια τελεία του άπειρου σύμπαντος. Οι ειδήσεις είναι καθημερινά χειρότερες. Από 'κει που εμείς, τα "λαμόγια" που "τα φάγαμε μαζί" Έλληνες συζητούσαμε για το μνημόνιο και τις γνωστές μαλακιές, ξαφνικά ένας σεισμός 9 ρίχτερ γίνεται "βιβλική καταστροφή". Η απαγοήτευσή μου δεν έχει ως πηγή αυτό το συμβάν. Έχει ως πηγή ότι αντί οι μαλάκες οι συμμαθητές μου,  να κάτσουν ένα λεπτό και να σκεφτούν τους θανάτους και τα βλέμματα απόγνωσης, γυρνάνε χαζογελώντας σαν χαζοχαρούμενα και μου λένε "Ρε, το 2012 πλησιάζει!". Και περιμένουν από 'μας να αλλάξουμε τον κόσμο. Που έχουμε ως είδωλα την ανούσια Πάττυ, και το υποανάπτικτο τον Justin Bieber. Δεν λέω πως εγώ είμαι διαφορετικός. εγώ είμαι παραστατικό δείγμα του υπερκαταναλωτισμού, του PS3 και των ρούχων. Αλλά το συνειδητοποιώ τουλάχιστον. Απαγοητεύομαι με τον κόσμο και με τον εαυτό μου. Απαγοητεύομαι με τους επαναστάτες χωρίς αιτία και τον επαναστάτη χωρίς αιτία μέσα μου. Ο κόσμος μας έχει αλλάξει ήδη και εμείς αντί να ψάχνουμε τους παλιούς εαυτούς μας, ψάχνουμε για καινούργιους. Το περιτύλιγμα μας είμαστε "εμείς". Κανέναν δεν νοιάζει τι υπάρχει πίσω από αυτό το περιτύλιγμα. Κάθε στάχυ που θέλησε να ανεβεί πιο ψηλά το κόψανε. Δεν θα μιλήσω για τους "μεγάλους" που κρύβονται πίσω από αυτούς που νομίζουμε εμείς "μεγάλους" και τα κανονίζουν όλα. Θα μιλήσω για εμάς που έχουμε την ψευδαίσθηση των "μεγάλων" για να επαναπαυόμαστε σε έναν χάλια κόσμο. Δεν είναι η οργή που με κάνει να τα γράφω όλα αυτά, όχι. Είναι η απαγοήτευση. Και η απαγοήτευση είναι να βλέπω ανθρώπους "στη σημερινή μας εποχή" να μην είναι ελεύθεροι. Εκεί, στην Λιβύη, ο Καντάφι απειλεί ανθρώπους που έχει καταπιέσει ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, πως θα τους καταπιέσει και ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, αν δεν ΚΑΤΣΟΥΝ ΣΤΑ ΑΒΓΑ ΤΟΥΣ. Ηρωνία δεν είναι; Ο κόσμος, μας κάνει πιόνια. Το παιχνίδι σκάκι είναι στημένο όμως από πριν. Είχε δωθεί το ελεύθερο για να στηθεί. Από ανθρώπους που αντί να δράσουν έδωσαν τον εαυτό τους στην πίστη και ήλπιζαν για μια αλλαγή που θα "ξανάρθει" και τώρα δεν την βλέπουμε, απο ανθρώπους που κατέστρεψαν την γη επειδή μέχρι να καταστραφεί τελείως αυτοί θα έχουν πεθάνει. Δεν τον βλέπω πουθενά τον θεό σας, τελικά. Άρα, είναι αλήθεια, δεν θα αλλάξουμε τον κόσμο. Θα μας αλλάξει και εμείς θα κάτσουμε αδρανείς σαν να έχουμε πάει για κούρεμα. 

Νεοι για παντα, αλλα με τι κοστος;

Σένα περιοδικό ενός σχολειου που πραγματικά ψάχνει και ψάχνεται, διάβασα για την τελομεράση. Πολύ καλο άρθρο, πολύ καλή δουλειά από τους μαθητές.

Τελομεράση λοιπόν προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "τέλος" και το "μέρος" και είναι ένα ένζυμο το ανακαλύφθηκε που αναπληρώνει και δυναμώνει τα τελομερή-τα φυσικά άκρα των χρωμοσωμάτων. ο ρόλος τους είναι η προστασία της ακεραιότητας του γενετικού υλικού. οι τρεις επιστήμονες: Elizab. Blackburn, Carol Γκρέιντερ, Jack Szostak ανακάλυψαν τις χρήσεις της.

Με την πρόσληψη αυτού του ενζύμου ο άνθρωπος κερδίζει αρκετά παραπάνω χρονια ζωής απ'όσα είχε προβλέψει η φύση.

Δυστυχώς κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχουν ανησυχίες ότι κάποια κύτταρα μπορούν να μετατραπούν σε καρκινικά.

Αντίθετα κάποιοι άλλοι αμερικανοι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι το ένζυμο της τελομεράσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τι δημιουργία εμβολίου κατά του καρκίνου.


Δεν πιστευω πως καθε φορα το θεμα ειναι να βρισκουμε το ελιξηριο της νεοτητας!Αλλου ειναι το θεμα...Ειναι τοσες γυναικες αλλα και αντρες που δαπανουν πολλα χρηματα για κρεμες και αλοιφες αντιγηρανσης για το δερμα τους..Καπως λιγοτεροι ειναι αυτοι που κανουν λιφτινγκ και τετοια μπαρμπουτσαλα για να κερδισουν ζωη. Το λαθος τους ομως ειναι οτι ψαχνουν λιγα χρονια ακομα ζωης lifestyle Και οχι αληθινης ζωης..
Κατα τη γνωμη μου καθε προσωπο κρυβει μια ιστορια. Καθε ρυτιδα κρυβει ενα δακρυ το οποιο ηταν ξεχωριστο για μας. Προσωπικα θα θελα να θυμαμαι και τα δακρυα χαρας αλλα και της λυπης που εριξα..

Άνθρωποι περπατάνε στο νερό;

Πριν από περιπου 2000 χρόνια ο Χριστός ειχε περπατήσει στο νερό και είχε θεωρηθεί τεράστιο θαύμα.Ίσως τελικα να μην είναι...Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

9/11 ... Δίδυμοι πύργοι.

9/11/2001. 10 χρόνια πριν ένα ανυποψίαστο πρωινό ξημέρωσε στην Αμερική. Η επίθεση στους δίδυμους πύργους ήταν κάτι που για τους πολίτες της Ν.Υ. ήρθε εντελώς αναπόφευκτο. Στη συνέχεια, μια ατέλειωτη σειρά πληροφοριών πέρασε σε όλους μέσω τηλεόρασης, ίντερνετ, και γενικά μέσω όλων των Μ.Μ.Ε. Μπιν Λάντεν, Τρομοκρατία, Ταλιμπάν, Εκρήξεις. Τι αν τελικά όλα αυτά ήταν ψέμα; Έρευνες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα δίχνουν πως ίσως οι εκρήξεις στους Δίδυμους πύργους ίσως να ήταν Inside Job. Ίσως όλα αυτά να είχαν γίνει μέσα από την Αμερική. Ενδείξεις υπάρχουν. Εκείνη τη μέρα, όλα τα F-11, του στρατού που υποτείθεται πως περιπολούσαν και πως μπορούσαν να φτάσουν στο σημείο της έκρηξης, δεν εμφανίστηκαν, ενώ λέγεται πως την προηγούμενη μέρα τους είχαν δώσει "ρεπό". Όταν η επίθεση(;) έγινε, όλοι οι άνθρωποι πίστεψαν πως ήταν έκρηξη, καθώς φαινόντουσαν διάσπαρτες εκρήξεις σε ολόκληρο το κτίριο, εκτός από αυτή του αεροπλάνου, και εκρηκτικά φάνηκαν σε κάποιες φωτογραφίες. Επιπρόσθετες ενδείξεις υπάρχουν σ' αυτό το site. Φυσικά υπάρχουν πολλοί αστικοί μύθοι, τύπου "Οι Εβραίοι είναι πίσω από όλα" και τα γνωστά. Το θέμα είναι εσείς τι θα πιστέψετε. ΕΣΕΙΣ. Και ίσως... γιατί να ήταν Inside Job; Τι θα κέρδιζαν οι Αμερικάνοι απ' αυτό... Ίσως μια αφορμή για την επικείμενη επίθεση στο Ιράκ. Τον εκφοβισμό των πολιτών για να την ενθαρρύνουν. Η σειρά ντοκιμαντέρ Zeitgeist έχει φτιάξει ένα βίντεο που μιλάει για αυτή τη θεωρία. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε ΕΔΩ.
Φυσικά είναι για όσους τους ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα, καθώς μιλάει γενικά για την πολιτική διαφθορά. Πριν από πολλά χρόνια, η πρόβλεψη ενός ελεγχόμενου από το φόβο μέλλοντος, ίσως να ήταν τελικά αλήθεια... 

Σεισμος στην Ιαπωνια!

Αρχικά έγινε λόγος για 7,9 Ρίχτερ, αλλά λίγο αργότερα έγινε επανεκτίμηση και το μέγεθος φτάνει τα 8,9 Ρίχτερ. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε 130 χλμ. ανατολικά της πόλης Sendai και 179 χλμ. ανατολικά-βορειοανατολικά της πόλης Fukushima, ενώ το εστιακό του βάθος εκτιμάται πως είναι μόλις 24,4 χλμ. Τον κύριο σεισμό ακολουθούν συνεχείς μετασεισμοί, με τον ισχυρότερο από αυτούς να υπολογίζεται στα 6,4 Ρίχτερ.

Οι νεκροί είναι περισσότεροι από 300 αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για τον ακριβή αριθμό των θυμάτων. Το τσουνάμι που σάρωσε τις βορειοανατολικές ακτές παρέσυρε πλοίο με 100 επιβαίνοντες, σύμφωνα με το πρακτορείο Kyodo. Υπάρχουν επίσης φόβοι για εγκλωβισμένους σε ένα ξενοδοχείο που κατέρρευσε στην πόλη Σεντάι. «Οι ζημιές είναι τόσο μεγάλες και χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να συγκεντρώσουμε τις πληροφορίες» δήλωσε Ιάπωνας αξιωματούχος.

Όπως μετέδωσε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Kyodo, φωτιά ξέσπασε σε θάλαμο όπου στεγάζεται μία τουρμπίνα στον πυρηνικό σταθμό της Οναγκάουα, στη βορειανατολική Ιαπωνία. Ωστόσο, επισημαίνεται ότι δεν έχει ανιχνευτεί διαρροή ραδιενέργειας από σταθμό στην Οναγκάουα, ούτε και από άλλες πυρηνικές εγκαταστάσεις στις πληγείσες περιοχές.

Ήδη η χώρα του «ανατέλοντος Ηλίου» έχει ζητήσει την συνδρομή των ΗΠΑ για να αντιμετωπιστεί η τραγωδία. Εξάλλου 47.000 αμερικάνοι στρατιώτες βρίσκονται στην Ιαπωνία και ήδη συμμετέχουν στις έρευνες για επιζώντες κάτω από τα ερείπια.

πηγη:newsday.gr

Ο κόσμος μέσα από τα δικά μου μάτια

Τόσα χρόνια όλοι μας μιλάνε όλοι για ιδανικά και αξίες...Αυτά έχουν χαθεί εδώ και καιρό.Τα παλιά τα χρόνια όλοι πίστευαν σε μία ιδεολογία δεν έχει σημασία αν ήταν σωστή ή λάθος.Πίστευαν σε μία θρησκεία ακόμα και στην μουσική που τους άρεσε.Τώρα πια σε ένα πράγμα πιστεύουν όλοι.Τα λεφτά!Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για τον συνάνθρωπό του.Κανείες δεν ενδιαφέρεται πια για τίποτα εκτός απο τα λεφτά! Τη σημερινή εποχή αν έχεις λεφτά μπορεις να κάνεις τα πάντα ενώ αν δεν έχεις σχεδόν τίποτα. Είμαι 14 χρονών και έχω ολό το μέλλον μπροστά μου. Ή και οχι; Ακόμα και για τα καλά πανεπιστήμια χρειάζεται λεφτά κάποιος για να μπει. Γιατί; Είναι πιο έξυπνος από εμένα; Όχι. Δούλεψε πιο σκληρά από εμένα; Όχι. Τότε γιατί; Μία είναι η σωστή απάντηση. Γιατί έχει πιο πολλά λεφτά από εμένα. Αυτό πρέπει να αλλάξει! Και αν δεν κάνει κάτι η δική μας γενιά τότε ποιός θα κάνει;

11/3/2011: Το Ταμπού Της Μουσικής Μας.

"ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;; ΠΟΝΟΚΟΙΛΟ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕΙ ΕΤΣΙ;"..."ΚΑΛΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΟ;; ΕΓΩ ΕΝΑ ΝΤΑΠΑ ΝΤΟΥΠΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΑΦΗΓΗΤΗ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ 'ΡΘΕΙ!"
...Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτά τα σχόλια για τι μουσική που ακούμε, απο γονείς και όχι μόνο; Χιπ χοπ, Μέταλ, Ροκ, όλα τα είδη, τους φαίνονται απλά όχι μουσική. Δεν καταλαβαίνω γιατί τους φαίνεται τόσο παράξενο και χάλια όλα αυτό. Αυτό με ΕΚΦΡΑΖΕΙ. Αυτό είμαι ΕΓΩ. ΝΑΙ, ΝΑΙ.... Η μουσική μου μιλάει συνέχεια για πόνο και θάνατο... Μάντεψε τι; Έτσι ίσως να νιώθω. Δεν έχεις το δικαίωμα να μου λες τι να ακούω. Θα ακούσω Metallica, θα ακούσω FFC, ΘΑ ΑΚΟΥΣΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ. Εγώ κρίνω τη μουσική σας; Αντιθέτως. Την μουσική μου την αγαπώ. Μάντεψε τι; ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΕΣΕΝΑ ;).

             Σήμερα κλείνουμε τέσσερις ημέρες σε αυτό το blog. Έχουμε ήδη 40 περίπου μέλη στο Facebook, στην σελίδα μας "Efhvos" και 10 αναγνώστες εδώ! :) Σας ευχαριστούμε! Είμαστε 5 παιδιά που γράφουμε. Ελπίζουμε να σας αρέσει η δουλειά μας! :) 

Η Μουσική Στις Μέρες Μας

Η μουσική είναι μια απο τις 7 τέχνες στη σήμερον ημέρα και κατά την γνώμη μου η καλύτερη. Πολλά κομμάτια έχουνε ηχογραφηθεί, μόνο την τελευταία διετία έχουνε ηχογραφηθεί πάνω απο 2 χιλιάδες τραγούδια! Πλέον έχει αναπτυχθεί μια παγκόσμια βιομηχανία εμπορευματοποίησης και η μουσική έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της και μερικές φορές λυπάμαι που βγαίνουνε άνθρωποι έξω να τραγουδήσουνε μόνο και μόνο επειδή διαθέτουνε το ''πακέτο''. Σήμερα η εμφάνιση του καλλιτέχνη και το πόσο θα πουλήσουνε οι δίσκοι του έχουνε γίνει πιο σημαντικά και απο την φωνή του, που στο κάτω - κάτω της γραφής για αυτή διακρίθηκε απο το σύνολο των ανθρώπων. Αλλά δεν θέλω να καταστρέψω το άρθρο μου για πάρτυ τους! Υπάρχουνε πολλά είδη μουσικής αλλά το κάθε είδος αλλάζει, απ'όσο έχω παρατηρήσει, απο περιοχή σε περιοχή. Εγώ προσωπικά είμαι λάτρης του Hip-hop και ακούω μάλιστα ελληνικό underground. Βέβαια δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο και διαδεδομένο όσο το underground στο εξωτερικό αλλά έχει γίνει μια αξιόλογη και αξιέπαινη προσπάθεια απο πολλούς αρτίστες που φτιάξανε σκηνή απο το πουθενά! Επίσης λατρεύω, ανευ λόγου και αιτίας, τα λαϊκά ελληνικά κομμάτια και μερικά που έχουνε ως πρώτο όργανο παραδοσιακά ελληνικά μουσικά όργανα, όπως για παράδειγμα το μπουζούκι, μου αρέσουνε ακόμα περισσότερο. Το μαγικό, όμως με την μουσική, είναι πως μπορεί να εκφράσει τα συναισθηματά σου και για αυτόν τον λόγο την θεωρώ την πιο σημαντική τέχνη απο τις 7. Μόνο με την μελωδία μπορεί να σε καταλάβει σχεδόν όλος ο κόσμος, να αισθανθεί αυτό που νιώθεις και εσύ, να κλάψει όπως κλαις και εσύ ή αντίστοιχα να χαρεί όπως χαίρεσαι και εσυ! Επίσης για αυτόν τον λόγο ακούω και εγώ μουσική, όπως και κάθε άνθρωπος της ηλικίας μου και όχι μόνο, γιατί θέλω να πω πολλά πράγματα αλλά δεν μπορώ να τα εκφράσω με διαφορετικό τρόπο. Τελικά η μουσική, όσο κι αν έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα προϊόν, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας και της ζωής μας.

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Οικογενειακές Σχέσεις

Αύτο που σιχαίνομαι πιο πολύ από όλα τα πράγματα είναι να τσακώνομαι άσκοπα με τους γονείς μου. Δεν ξέρω πόσοι από εδώ μέσα το έχετε σκεφτεί ποτέ αλλά όταν γίνεται αυτό, που φροντίζω όσο μπορώ να μην γίνεται σχεδόν ποτέ, αισθάνομαι πολύ άσχημα, πιο άσχημα και απ' όταν γράφω κάτω από την βάση σε ένα μάθημα. Οι γονείς μας δεν είναι εχθροί μας, μας νοιάζονται πιο πολύ απο τον οποιονδήποτε και μάλιστα θα είναι οι μόνοι άνθρωποι που θα είναι για πάντα στο πλευρό μας, θα είναι δίπλα μας πιο πολύ απο ότι ο κολλητός μας ή μια γκόμενα. Είμαι της άποψης πως ο,τι συμβαίνει, γίνεται προς οφελός μας και λόγω της ιδεολογίας αυτής πιστεύω πως όποια παρατήρηση και να μου κάνουν οι γονείς μου μέσα στις άκρες θα πρέπει να την ακολουθήσω γιατί έχουν περισσότερη εμπειρία ζωής από εμένα και θα ξέρουνε καλύτερα, αλλά εγώ επειδή θέλω να είμαι στην μόδα, να με κοιτάνε όλοι και να μένουνε με το στόμα ανοιχτό, κάνω το άκρως αντίθετο, έτσι, για να με φωνάζουνε ''επαναστάτη''. Κάτσε κάτω ρε επαναστάτη της δεκάρας! Δεν είναι τα πράγματα όπως τα νομίζεις, το καλύτερο για σενα το ξέρουνε οι άνθρωποι που κάθε μέρα δουλεύουνε όλο και πιο σκληρά για να βγαίνεις εσύ με την D&G τσάντα και για να κρατάς την Channel τσάντα και να κάνεις επείδηξη. Οπότε καμιά φορά ακούστε αυτούς τους ανθρώπους, που πληγώνονται πιο πολύ απο τον καθένα άμα κάτι σας συμβει.. και άμα σήμερα πεθάνετε, μαύρο δάκρυ ΜΟΝΟ αυτοί θα χύσουν..

ANAΔΑΣΩΣΤΕ, ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ!

Αν κανει καλο η αναδασωση; Πραγματικα το αναρωτιεστε;
Υπαρχουν τοσα οφελη που λαμβανουμε αναδασωνοντας και ομως συνεχιζουμε να αγνοουμε την αναδασωση.

Αρχικα, σκεφτειτε οτι με μιση ωρα σκαψιμο χανετε -ουτε λιγο ουτε πολυ- 150 ΘΕΡΜΙΔΕΣ.
Με μια ωρα αναδασωσης εχετε καψει ενα ολοκληρο παγωτο σοκολατα!

Επιπλεον, η αναδασωση απαιτει ενα συνδυασμο κινησεων οπου γυμναζεις ολο σου το σωμα!Μπρατσα, κοιλιακοι και γαμπες θα εχουν γινει "τουμπανα" αν αναδασωνετε τακτικα..

Να προσθεσουμε και την τεραστια ποσοτητα οξυγονου λαμβανει ο οργανισμος δενδροφυτευοντας αφου ειναι για αρκετη ωρα στη φυση και εισπνεει καθαρο αερα σε αντιθεση με τον τοσο μολυνσμενο αερα της πολης!

Τελος ας μην ξεχναμε την ουσια της αναδασωσης. Να αναγεννησουμε ενα καμενο δασος, να αναστησουμε το περιβαλλον μας. Γι'αυτο αν ψηθηκατε, υπαρχουν λεπτομερειες για μια αναδασωση, δυστυχως την τελευταια γι'αυτη την εποχη!

Αναδασωστε λοιπον, δινει ζωη;)

Υ.Γ. Το να καθεσαι να βλεπεις τις μαλακιες που σου προσφερει η τηλεοραση αντι να σηκωθεις 2 ωρες να αναδασωσεις δε νομιζω οτι σου προσφερει και πολλα...




Στις 13 Μαρτίου δενδροφυτεύουμε σε Αθήνα (Πεντέλη), Πέλλα, Χίο και Ναύπακτο. Αυτή είναι και η τελευταία δενδροφύτευση της εποχής.

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Κυριακή 13 Μαρτίου αναδασώνουμε στην Πεντέλη.
Η δράση γίνεται σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής, με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τον Σύνδεσμο για την Προστασία και Ανάπλαση της Πεντέλης και την υποστήριξη του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών.
Τόπος , η περιοχή γύρω από το νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης. Θα φυτευτούν 15.000 δένδρα.
Το σημείο συνάντησης είναι: μπροστά από το νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, όπου υπάρχει χώρος στάθμευσης για αυτούς που θα έλθουν με τα αυτοκίνητά τους.
Ώρα συνάντησης: 11 το πρωί
Οι εθελοντές επίσης, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το αστικό λεωφορείο 446, το οποίο ξεκινάει από το σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μαρούσι και περνά μπροστά από το Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης καθώς και πούλμαν που θα περιμένουν έξω από το Μετρό στην Δουκίσσης Πλακεντίας από τις 10.00 το πρωί, για να τους μεταφέρουν στο χώρο της δενδροφύτευσης. Στο χώρο της δενδροφύτευσης θα δίνεται ζεστό τσάι ,ο ΣΚΑΪ 100,3 θα προσφέρει στους εθελοντές ζεστά κάστανα και σαλέπι, ενώ το Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία θα προσφέρει παραδοσιακή φασολάδα και μικρά σάντουιτς. Επίσης το προσωπικό του ξενοδοχείου θα συμμετάσχει στην δενδροφύτευση.

Ο Κόσμος που Χάνεται

Έχουμε γίνει τελικά καθρέφτες. Καθρέφτες όχι όσων είμαστε. Αλλά όσων μας φτιάχνουν. Καθρέφτες των φήμων, της τηλεόρασης, των μαλακιών που αγοράζουμε. Δεν είμαστε εμείς. Μας φωνάζουν "ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΣΚΑΤΩΣΑΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ"... εμείς τι κάνουμε; Σιγουρεύουμε να μην υπάρξει ποτέ ελπίδα. Η ουσία χάνεται, η ζωή χάνεται. Ο κόσμος δεν χρειάζεται θεούς. Χρειάζεται επαναστάτες. Χρειάζεται ανθρώπους, αδίστακτους και ικανούς. Να κοιτάνε τον άλλο και να του λένε " ΟΧΙ ΡΕ , ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΠΕΙΣ. ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ!"... Βρείτε μου έναν τέτοιο άνθρωπο, και θα υποκληθώ. Προσωπικά, και εγώ μέρος της μάζας είμαι. Δεν είμαι αυτός ο επαναστάτης. Ούτε πρόκειται να αλλάξω τον κόσμο. Είμαι ένα ακόμα τούβλο, στον τοίχο που μας περιτρυγιρίζει... Και όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν συνειδητοποιούμε  πως κάποια μέρα, δεν θα υπάρχουμε. Δεν θα είμαστε εδώ να γράφουμε τέτοια άρθρα και να σκεφτόμαστε "ναι, θα το κάνω εγώ αυτό κάποια μέρα". Ναι... ναι... είμαι έφηβος ακόμα. Μικρός, χωρίς ιδέες χωρίς δύναμη στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό πρέπει να αλλάξουμε. Δεν πρέπει να περιμένουμε, ούτε να ελπίζουμε. Πρέπει ο κόσμος να συνηθήσει σε έναν έφηβο, δυνατό, να δίχνει το μεσαίο του δάχτυλο και να φωνάζει " ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΕΡΑΣΩ!". Αυτό χρειάζεται. 

Τηλεόραση

Ακούγοντας αυτή την λέξη μου έρχονται στο μυαλό πολλές σκέψεις και ανάμεικτα συναισθηματα. Πιστευώ πως μερικές φορές η τηλεόραση είναι κάτι παραπάνω από ένα τετράγωνο κουτί που συνέχεια λένε οι γονείς μας και άλλες φορές χάνεις πολύτιμο χρόνο από την ζωή σου παρακολουθώντας διάφορες εκπομπές που έχει. Η κοινή γνώμη είναι πως η τηλεόραση εθίζει, πως ωθεί στον υπερκαταναλωτισμό, όμως εγώ θέλω να σας παρουσιάσω τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία, από την οποία έχω διαπιστώσει πως μερικές φορές η τηλεόραση μας προσφέρει πολλά. Καταρχάς για να είμαι ξεκάθαρος είμαι κατά του να περάσεις μια ολόκληρη ημέρα μπροστά από μια τηλεόραση και υπάρχουνε πολλές εκπομπές - reality shows τα οποία είναι χάσιμο του προσωπικού μας χρόνου και πραγματικά δεν αξίζει να τα δούμε. Από την δική μου οπτική γωνία και μέσω πολλών ντοκιμαντέρ κυρίως και καθημερινών εκπομπών, που παρακολουθώ όταν δεν έχω να κάνω απολύτως τίποτα άλλο, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως η τηλεόραση μπορεί να γίνει πολύ επιμορφωτική και ενημερωτική. Φέρτε στο μυαλό σας την εκπομπή, που προβάλετε κάθε σαββατοκύριακο στον Σκαϊ, που φέρει το όνομα <<>>. Πραγματικά μέσω αυτής της εκπομπής έμαθα πράγματα που και με ενδιέφεραν και σαφώς τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι το Αθλητικές Επιστήμες πάλι στον Σκαϊ μαζί με πολλά άλλα ντοκιμαντερ και στα κρατικα κανάλια (Νετ, Ερτ, Ετ1). Επίσης θυμάμαι ακόμα ελληνικά σίριαλ τα οποία μου πρόσφεραν πολύ γέλοιο και ας μην με βοήθησαν στο να μάθω ουσιαστικά πράγματα, αλλά έτσι είναι και το σχολείο.. μαθαίνεις συνέχεια πράγματα και όταν αποφοιτήσεις κρατάς ΜΟΝΟ τις καλές αναμνήσεις, τα γέλια με τους συμμαθητές σου και τους κολλητούς σου και τις πλάκες στου καθηγητες, τέτοιες εκπομπές είναι το 50-50, το παρα-πέντε, και άλλες πολλές. Με όλα αυτά θέλω να καταλήξω πως η τηλεόραση και μας επηρεάζει αρνητικά αλλά μας επηρεάζει και θετικά, τώρα στο χέρι σας είναι πια πλευρά θα υποστιρίξετε..

Οι γατουλες..

ενα τρελο ανεκδοτακι που θελησα να μοιραστω...
Ήταν ο Τοτός μέσα στην τάξη, αλλά κοίταζε συνέχεια έξω από το παράθυρο και δεν παρακολουθούσε στο μάθημα!
Πάει η κυρία εκεί και ρωτάει:
- Τοτέ, γιατί δεν παρακολουθείς στο μάθημα;;
- Να κυρία, εδώ, βλέπω τις γατούλες. Μήπως ξέρετε τί κάνουν;
- Εεεεε, να παιδί μου. Η γατούλα έχει χτυπήσει και ο γάτος σαν κύριος την μεταφέρει στο νοσοκομείο.
- Χα, χα! Και πώς την πάει, γαμιώντας;

Flash Gaming!

Πείτε την αλήθεια.... Όλοι μας, όταν βαριόμαστε τόοοοσο τρελά... μπαίνουμε σε κάποιο site με flash games, και λιώνουμε... εδώ θα σας προτείνω κάποια από τα καλύτερα flash games για να περνάτε την ώρα σας... :)


1. Free Running: To Free Running είναι ένα καινούργιο παιχνίδι στο site www.miniclip.com, στο οποίο είσαι ένας τυπάς, και κάνεις παρκούρ σε κτίρια αγωγούς, και ότι μπορείς να φανταστείς! Φοβερά γραφικά για flash game! :)

2. Canary: To Canary, είναι ένα πολύ καλό πρόσφατο flash game του miniclip, στο οποίο βρίσκεσαι σε διάφορα ωρυχεία και με Jetpack και ένα γαμάτο Laser καταστρέφεις πράγματα και προχωράς στις αποστολές σου. Πολύ καλό παιχνίδι για να περνάς την ώρα σου, αν και εγώ κόλησα σε κάποια σημεία...

3.Bloxorz: Αυτό το flash game είναι πανσύγνωστο, πιθανότατα το έχετε ακούσει. Είσαι ένας κύβος (:ρ) και πρεπει να περάσεις όλα τα πανδύσκολα μετά από κάποια φάση puzzle levels, βρίσκοντας έναν τρόπο για να βάλεις τον κύβο σε μια συγκεκριμένη τρύπα...



Αυτά είναι κάποια από το καλύτερα flash games για να περάσετε (να σπαταλήσετε ;ρ) την ώρα σας ευχάριστα! ;) 

10/3/2011: Το σινεμά πάει περίπατο!

Λατρεύω τις ταινίες... Κυριολεκτικά, βλέπω μέχρι και 10 ταινίες την εβδομάδα... Αλλά, κάθε παρασκευή που συνηθίζω να πηγαίνω σινεμά, κυριολεκτικά βλέπω πως η παγκοσμιοποίηση και η εμπορικοποίηση κάθε τι καλού έχει καταστρέψει μέχρι και την 7η τέχνη, τον κινηματογράφο. Παραστατικό παράδειγμα, η νέα ταινία Sucker Punch. Να βλέπεις, zombies, δράκους, ρομπότ, πολέμους χωρίς νόημα, και φυσικά άπειρες παστωμένες γκόμενες... Σε μια ταινία. Ότι δηλαδή αρέσει στο σημερινό θύμα του καταναλωτισμού, τον άνθρωπο. Που έχουν πάει οι ταινίες του '80, του '70, μα και του '90; Αριστουργήματα όπως το One Flew Over The Cuckoo's Nest, το Fight Club, το Requiem For A Dream, το The Godfather, το Pulp Fiction, και πάει λέγοντας, δεν υπάρχουν πια. Για να μην είμαι απόλυτος, υπάρχουν ελάχιστα. Ο Μαύρος Κύκνος (Το Άδυτο -ίσως-, To Hurt Locker) ας πούμε είναι μια πολύ καλή ταινία, του δημιουργού του (κοίτα σύμπτωση!) Requiem For A Dream. Γιατί όλα να είναι ένα ποσό, όλα να έχουν αχρηστευθεί, να έχουν γίνει ένας βούρκος από μαλακίες, που θα ξεχαστούν μετά από πέντε μέρες; Γιατί να έχουν γίνει όλοι οι σκηνοθέτες και οι Directors, ίδιοι, ατάλαντοι, χώρις καμία πρωτοτυπία και πανομοιότυποι; Δεν ξέρω. Η Αμερική που κάποτε έβγαζε αυτά τα αριστουργήματα, έχει γίνει ο ίδιος ο βούρκος. Αρνούμαι, να βοηθήσω αυτές τις κωλοταινίες να πάρουν τα λεφτά τους. Δεν πρόκειται να πληρώσω για να δω μια μαλακία. Τι να πω... 



                       Εδώ να κάνω μια ενημέρωση... στο blog, γράφουμε τρεις διαφορετικοί χρήστες, με ένα account (το Netpawn). Καθημερινά, γράφουμε διάφορα άρθα για προβληματισμούς, νέα κλπ, που ελπίζουμε να σας ενδιαφέρουν... Αν σας αρέσει η δουλειά μας μέχρι στιγμής, κάντε ένα share ;)... 
Δεν έχει δοθεί τίτλος σε αυτό το άρθρο διότι πραγματικά δεν μπορώ να βρω έναν τίτλο να περιγράψω αυτά που βλέπω. Άκουγα λοιπόν χθες την φαινομενική συνέντευξη του κ. Μπέου, δεν ξέρω πόσοι από εσάς την ακούσατε, και αυτός ο άνθρωπος ισχυρίστηκε πως η κασέτα που παρέδωσε ο κ. Κούγιας στον εισαγγελέα είναι ψεύτικη. Εντομεταξύ παραδέχτηκε πως η συνομιλία με τον κ. Πατέρα ήτανε αληθινή. Έτσι λοιπόν κάθησα και σκέφτηκα οτι υπάρχουνε πιθανότητες τα λόγια του κ. Μπέου να ειναι αληθινά και η κασέτα να είναι πλαστή, δηλαδή να έχει τροποποιηθεί, παρ'όλα αυτά κι αν είναι ψεύτικη η κασέτα πως θα μπορέσει να αποδείξει ο κ. Μπέος αυτό που ισχυρίζεται; Μήπως ψεύδεται ο κ. Μπέος και αναδυκνείεται για άλλη μια φορά η λαμογία του έλληνα πολίτη; Πραγματικά περιμένω με ανυπομονεσία και με ανοιχτό το ραδιό μου εξελίξεις πάνω σε αυτή την υπόθεση γιατί αν όλα αυτά τα γεγονότα που έλαβαν μέρος τις δύο τελευταίες ημέρες είναι αληθινά τότε θα μπορούμε με ειλικρίνεια να μιλήσουμε για το ελληνικό << Calciopoli >>... και πραγματικά θα είμαι πολύ απογοητευμένος αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Σχολείο = Υποχρεώσεις

Έχεις ακούσει πολλές φορές τους γονείς σου να σου φωνάζουνε γιατί εσύ κάθεσαι στον υπολογιστή και δεν διαβάζεις; Οι δικοί μου κουραστήκανε να μου φωνάζουνε και έτσι έχω αρκετό καιρό να τους ακούσω. Μόνο που δεν γνωρίζουνε κάτι, ότι εγώ διαβάζω. Μπορεί να μην είμαι ο μαθητής του ''20'', ούτε του ''18'' δεν είμαι, αλλα δεν έχει αυτό σημασία, σημασία έχει ότι μέσα στις άκρες τηρώ τις υποχρεώσεις μου, δηλαδή διαβάζω, αλλα ελάχιστα και έτσι δεν φέρνω σπίτι τους επιθυμητούς βαθμούς. Παρ'όλα αυτά εγώ είμαι ικανοποιημένος από την αποδοσή μου όσον αφορά τις σχολικές υποχρεώσεις διότι βλέπω πως συμβαδίζω στις γνώσεις με τους μαθητές του ''20'' και ξέρω πως με το αισχρό εκπαιδευτικό σύστημα που διαθέτει η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να γίνω μαθητής του ''20'' από τώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα έχει καταλάβει την 5η απ'το τέλος θέση στα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στο τέλος, δηλαδή έχουμε την 95η θέση στα 100 καλύτερα συστήματα. Επιπλέον πιστεύω πως ο δάσκαλος που θα έχεις δεν είναι τόσο καλός και δεν σου προσφέρει τόσες πολλές γνώσεις όσο θα έπρεπε, δεν λέω υπάρχουνε και οι εξερέσεις και έχει τύχει πολλοί μου δάσκαλοι να συμπεριλαμβάνονται σε αυτες (πάλι καλά για εμένα) αλλά γιατί να είναι τόσες λίγες οι εξερέσεις; Γιατί το 100% των δασκάλων να μην συμπεριλαμβάνονται στις εξερέσεις και μονο ένα 25% να κάνει σωστή δουλειά; Επίσης γιατί να χρειαζόμαστε φροντηστήρια ή ιδιαίτερα, και μερικές φορές και τα δύο, και να μην μας αρκεί μόνο το σχολείο; Συμπεραίνω πως για την κακή απόδοση των μαθητών αρκετές φορές φταίει και ο δάσκαλος, επειδή είναι καθήκον του δάσκαλου να κεντρήσει το ενδιαφέρον του μαθητή σε αυτό που διδάσκει, αν δεν το καταφέρει με το 1/3 της τάξης τότε ανήκει στο 75% των δασκάλων που είναι επιβλαβείς προς τους μαθητές. Γι'αυτό πιστεύω πως πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις και να εφαρμοστούνε σύντομα μερικά μέτρα και στην εκπαίδευση. Εξάλλου κοινή γνώμη όλων είναι πως κρατάμε το μέλλον της Ελλάδας στα χέρια μας, τότε φροντίστε εσείς που το ισχυρίζεστε αυτό: 1) να υπάρχει Ελλάδα μέχρι τότε, 2) να έχουμε μορφωθεί σωστά, και όταν εννοώ σωστά δεν εννοώ να μας μάθετε πως να είμαστε λαμόγια, αλλα σωστοί πολίτες και πάνω απο όλα με αντίληψη, σεβασμό και αυτοεκτίμηση. Χθες έβλεπα ειδήσεις γιατί περίμενα να ακούσω αν θα είχαμε σήμερα σχολείο και αναγκαστηκά άκουγα μερικά απο αυτά που είπε ο πρωθυπουργός αλλά και μερικοί δημοσιογράφοι και η κ. Παπαρήγα. Έβγαλα μόνο ένα συμπέρασμα απο τα όσα ειπώθηκαν επι τούτου θέματος, πώς μέχρι και ο πρωθυπουργός ειναι σχεδόν βέβαιος πως μέχρι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας προς την ελληνική κοινωνία δεν θα υπάρχει το ελληνική. Έγω λεω πως όχι μόνο θα υπάρχει αλλά και πως η γενία μας αν παραμείνει στην Ελλάδα θα την ξανακάνουμε μεγάλη και τρανή όπως ήτανε κάποτε, και δεν μιλαω για πολέμους κτλπ, μιλάω να ορθοποδήσουμε και πάλι στα πόδια μας και να μπορούμε να βγούμε πάλι στον δρόμο και να φωνάζουμε με υπερηφάνει ΕΊΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, γιατί πλέον ντρεπόμαστε να πουμε οτι είμαστε έλληνες. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως όλα αρχίζουνε και τελειώνουνε στην παιδεία. Εκεί φαίνεται πως διαχειρίζεται η ελληνική πολιτεία τα παιδία της και μέχρι στιγμής έχει αποδείξει πως τα διαχειρίζεται κάκιστα, οπότε πιστεύω πως αφού πρώτα αλλάξουνε ορισμένα πράγματα στην παιδεία θα επιφλερουν αλλαγές και σε πολλούς άλλους τομεις, ελπίζωντας για ένα καλύτερο μέλλον. Οπότε όταν σήμερα πάτε για ύπνο ονειρευτείται όσο πιο πολύ μπορείται και βάλτε στόχο τα ονειρά σας να γίνουνε πραγματικότητα, ΜΌΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Για τα κοριτσια μας εχω να προτεινω το Burlesque το οποίο ειναι ενα musical στο οποιο πρωταγωνιστει η Christina Aguilera αλλα και απο οσο γνωριζω ενας τυπος που κανει θραυση στον γυναικειο πληθυσμο..δεν ειναι κατι παραπάνω από ενα απλο καλογυρισμενο musical που ομως θα σας κανει να περασετε ευχαριστα μια νυχτα παρακολουθοντας shows γεματα χρωματα, φωνες και ωραιους ανθρωπους...;)


Για τους σκληρους της παρεας...127 HOURS..
Aμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ με τους: Τζέιμς Φράνκο, Άμπερ Τάμπλιν, Κέιτ Μάρα

Ένας νεαρός ορειβάτης φεύγει για ένα σαββατοκύριακο στη Γιούτα, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν γνωστό του. Εκεί, όμως, ένας βράχος θα πέσει πάνω στο χέρι του και θα τον παγιδεύσει σε ένα έρημο φαράγγι. ΤΡΑΙΛΕΡ:

Και κατι τελευταιο που μου εχει κεντρισει το ενδιαφερον και θα ηθελα να την δω..

ΤΟ ΑΔΥΤΟ. Μια καταδυτική ομάδα παγιδεύεται σε ένα αχανές και ανεξερεύνητο σπήλαιο του Νότιου Ειρηνικού. ΤΡΑΙΛΕΡ: http://www.youtube.com/watch?v=-sPMSiyLRDk&feature=player_embedded

The Youtube Sensation!

Το Youtube είναι το site με τα περισσότερα μέλη, αριθμώντας 1 δισεκατομμύριο σήμερα! Υπάρχουν όμως κάποιοι συγκεκριμένοι χρήστες, που το κάθε βίντεο τους από τη στιγμή που ανέβει, αποκτά κατευθείαν εκατομμύρια προβολές παγκοσμίως. Κάποιοι από αυτούς αναφέρονται παρακάτω!

1. Ray William Johnson: Ο Ray William Johnson ανεβάζει τα βίντεο του εβδομαδιαία κάθε Δευτέρα και Πέμπτη. Μέσα σε αυτά, κάνει reviews διάφορων βίντεο που έχουν γίνει viral, Που έχουν δηλαδή ξαφνικά αποκτήσει πολλά views και έχουν γίνει πολύ γνωστά. Έχει πολύ χιούμορ, και προσωπικά είμαι ένας μεγάλος φαν.

2. Mystery Guitar Man: Είναι απλά ταλεντάρα. Χρησιμοποιεί όλων των ειδών τα πράγματα και τις τεχνικές,  για να φτιάξει τραγούδια δικά του και διασκευασμένα. Αν απλά δείτε την διασκευή του του Bohemian Rhapsody, ΘΑ ΠΆΘΕΤΕ ΠΛΆΚΑ.

3. Keenan Cahill: Αυτός ο 16χρονος, έχει επισκεφτεί πολλές εκπομπές της Αμερικής, και όλοι πλέον είναι φαν του. Στα βίντεο του, κάνει lip syncing διαφόρων τραγουδιών. Μετά από την επίσκεψη του όμως σε μια Αμερικάνικη εκπομπή, στα βίντεο του παίρνουν μέρος πολλοί παγκοσμίως γνωστοί μουσικοί καλλιτέχνες, όπως ο 50 CENT, και ο David Guetta. ΕΔΩ μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο του Keenan με τον 50 CENT.

4.Smosh: Οι Smosh, είναι ένα αχτύπητο δίδυμο. Φτιάχνουν δικά τους κωμικά βίντεο, και είναι πολύ δημοφιλής. Πολύ γνωστή είναι η σειρά τους που δίχνει το πόσο σκατά θα ήταν κάποια πράγματα αν ήταν ρεαλιστικά... Για να  δείτε  ένα βίντεο από αυτήν πατήστε ΕΔΩ

Φυσικά, υπάρχουν και άλλοι γνωστοί χρήστες στο Youtube. Αυτοί όμως κατά την γνώμη μου είναι οι πιο γαμάτοι...! 

Ποδόσφαιρο

Χθες είχε και τον επαναληπτικό αγώνα  Μπαρτσελόνα - Άρσεναλ για την φαση των ''16'' του Champions League. Εγώ προσωπικά υποστήριζα την Άρσεναλ αλλά κέρδισε η Μπαρτσελόνα, δυστυχώς, και φυσικά προκρίθηκε στην επόμενη φάση. Το σημαντικό όμως ήτανε πως είδαμε επιτέλους αληθινό ποδόσφαιρο. Παρακολουθήσαμε έναν συναρπαστικό αγώνα με πολύ ένταση, πάθος και απο τις δύο ομάδες, δίψα για την πρόκριση και την επικράτηση και σαφώς μας έκαναν να ξεφύγουμε για λίγο απο την ελληνική πραγματικότητα. Πάντα ονειρευόμουνα να δω τέτοια μπάλα και στα ελληνικά γήπεδα, αλλά μόνο παρά να ελπίζω μπορω, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να φτάσουμε το βελινίκος της μπαρτσελονα ή της άρσεναλ. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από εδώ δεν ξέρετε καν ότι όταν η Μπαρτσελόνα έπαιζε με τον Παναθηναϊκό αγώνα εδώ πέρα ήρθε δύο μερες πριν τον αγώνα, δεν έκανε καμία προπόνηση, σκόραρε 3 goal και έφυγε την επόμενη μέρα με το αεροπλάνο. Όταν το άκουσα αυτό σοκαρίστηκα γιατί δείχνει την κατρακύλα ενός ακόμα πράγματος στην Ελλάδα. Μέτα από τα πολιτικά, την οικονομία, την παιδεία, έφτασε σε σημείο να κατρακηλύσει σε αυτόν τον μίζερο βούρκο, που περιτριγυρίζει την ελλαδα, καί ο αθλητισμός! Εχώ αρχίσει να ταυτίζομαι πολύ με το τραγούδι των Flowjob...

Aλγόριθμοι "καταδιώκουν" κακοποιούς

Μια νέα σειρά αλγόριθμων, μπορεί να καταστήσει πιο εύκολη την καταδίωξη εγκληματιών, καθώς θα συμβάλλουν στην ταυτοποίηση των σκίτσων της αστυνομίας με τις φωτογραφίες σύλληψης διαφόρων κακοποιών.

Όταν οι αστυνομικές δυνάμεις των ΗΠΑ προσπαθούν να εντοπίσουν κάποιον ύποπτο για σοβαρό έγκλημα
ένας σκιτσογράφος της αστυνομίας, δημιουργεί το σκίτσο του υπόπτου, σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων.

Τώρα με τους νέους αλγόριθμους, τα σκίτσα θα μπορούν να ταυτοποιηθούν με φωτογραφίες διαφόρων υπόπτων αλλά και συλληφθέντων για άλλα εγκλήματα.

Οι ερευνητές, πειραματίστηκαν με τους νέους αλγόριθμους, χρησιμοποιώντας μια ευρεία βάση δεδομένων από περίπου 10.000 φωτογραφίες σύλληψης καθώς και μερικά σκίτσα.

Το σύστημα ταυτοποίησε σωστά τα περισσότερα σκίτσα και έτσι οι νέοι αλγόριθμοι θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον ταχύτερο εντοπισμό και τη σύλληψη του δράστη.

Ραψωδός Φιλόλογος - Παρουσίαση "Ακρωτηριασμένος Αχιλλέας" 19/3/2011 @ Block 33




Το Σάββατο 19 Μαρτίου 2011 ο Ραψωδός Φιλόλογος επιστρέφει στο Block 33 στην Θεσσαλονίκη για την ζωντανή παρουσίαση του επερχόμενού του δίσκου με τίτλο "Ακρωτηριασμένος Αχιλλέας".
Μαζί με το Ραψωδό Φιλόλογο θα παραβρεθούν επί σκηνής οι Λόγος Απειλή. Δ.Π.Θ. από Ψυχοδράμα07, Κριτής, Still από Απέχεις, Bouklas, Hip Hop X-Equipo, DJ Wester και DJ Amok.
έναρξη: 21.00έναρξη: 21.00
εισιτήριο: 12€ (on spot) / 10€ (e-ticket http://rapsodosfilologos.eventbrite.com)

 O Ραψωδός Φιλόλογος και κατά κόσμο Αλέξανδρος έχει αρχίσει το rap από το 1996 ως μέλος της ομάδας " Διαρρήκτες ". Ως αποτέλεσμα κυκλοφορεί πολλά demo cd και κασέτες από το 1996 έως το 2003. Το 2004,γνώρισε τον DJ Strider (Zoltan tribe, παραγωγός των positive vibration) και τον Κριτή (MC και παραγωγός στους "Μουσικούς Ισοβίτες") και συνεργάζεται με αυτούς τους δύο από τότε.
Ο Ρ.Φ έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Συνεχίζει να κάνει ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα συμπεριλαμβανομένων και πόλεων όπως η Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ιωάννινα, ΞΑΝΘΗ, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Κοζάνη, Καβάλα κλπ , σόλο ή με το νέο σχετικά group "Ladose" (Ραψωδός Φιλόλογος- Διαρρήκτες, Κρήτης & DJ Wester- Μουσικοί Ισοβίτες, Λόγος απειλή-Απέχεις και Μπούκλας). Το 2007, βγάζει το πρώτο του επίσημο άλμπουμ το οποίο ονομάζεται "ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΗ ΔΑ ΣΤΙΓΜΗ " με τον Strider και τον Κριτή να κάνει τα beats και τον DJ Wester on the wheels of steel. Στον πρώτο μήνα του 2009, ο Ραψωδός Φιλόλογος βγάζει το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ "Εγκεφαλικό Τετ α Τετ" χρησιμοποιόντας τις ίδιες συνταγές. Σήμερα εξακολουθεί να εργάζεται για πολλά νέα κομμάτια και projects, ηχογραφώντας όχι μόνο το τρίτο του άλμπουμ, αλλά πολλά 
πολλά περισσότερα ...
ένος Αχιλλέας"
.

Ο Ραψωδός Φιλόλογος, είναι φανερό ότι διαφέρει κατά πολλά επίπεδα απ'τους περισσότερους Έλληνες mc's... Έχει μια στιχουργική ικανότητα που απλά αφήνει στόματα ανοιχτά, έχει την ικανότητα και να τραγουδήσει εκτός απ'το να ραπάρει έχει έχει έχει έχει... Και το θέμα είναι το εξής... Είναι ικανός να πάρει τον τίτλο του σύγχρονου Ευθύμη; 

Gaming News: Mortal Kombat 9!

Έγινε Επιτέλους γνωστό! Στο Mortal Kombat 9, Που πρόκειται να βγει φέτος, θα συμμετέχει ο πολυαγαπημένος, (μακαρίτης!), αρχαίος Έλληνας θεός, ο Kratos από τη μοναδική τριλογία GOD OF WAR! Το σχετικό βίντεο μπορείτε να το παρακολουθήσετε ΕΔΩ.
          Τώρα, στο ελληνικό περιοδικό Playstation Magazine, στον διαγωνισμό για τα 20 καλύτερα παιχνίδια του PS3, βγήκε πρώτο το Platinum RPG Game, Uncharted 2. Ένα μοναδικό παιχνίδι, μια ξεχωριστή εμπειρία, που για όλους τους fans του PS3 είναι ένα Must-have. Τον Νοέμβριο του 2011 βγαίνει και το Uncharted 3: Drake's Deception, που θα είναι ένα αξέχαστο ταξίδι στην καρδιά της ερήμου! Την δεύτερη θέση κατέλαβε το φανταστικό RPG God Of War 3, με τον Kratos, και το ταξίδι του προς την εκδίκηση που τον περιμένει στην κορυφή του Ολύμπου.
         Άσχημα τα νέα για τους fans του Guitar Hero, αφού ανακοινώθηκε ότι δεν πρόκειται να βγει κανένα καινούργιο παιχνίδι της gaming σειράς-φαινόμενο. Παγκόσμια, οι παίκτες θλίβονται... και κάποιοι, το εκδηλώνουν παγκόσμια....      

            Αυτά είναι τα σημερινά Gaming News... τα λέμε ;)

9/3/2011: Carpe Diem.

Τα σχολεία είναι όλα κλειστά, λόγω κακοκαιρίας. Χιονοπόλεμοι, χιονάνθρωποι, γενικά ότι αρχίζει με χιον- το βλέπεις παντού σήμερα. Αλλά μπορείς να δεις τα βλέμματα της ανασφάλειας τριγύρω σου. Είναι τραγικό, που όταν τα πάντα είναι άσπρα, στην κυριολεξία είναι μαύρα. Στην κυριολεξία είναι όλα στο μυαλό μας. Οικονομική, οικολογική κρίση, σκατά. Όλα για να μας εκφοβίσουν. ΣΚΑΤΑ. Χθες είχε μια επανάληψη του Ελλάδα Έχεις Ταλέντο. Κάποια παιδιά, 16-17 είχαν πάει. Έπαιζαν Punk-Rock. Ήταν πραγματικά πολύ καλοί. Και η Μανωλίδου το σχολίασε ως "Πολύ φτηνό" αυτό που παρουσίαζαν τα παιδιά και το στυλ τους. Έχει πλάκα. Που στα σχολεία μας πρήζουν να διαβάσουμε γιατί είμαστε το ελπιδοφόρο μέλλον, ενώ ταυτόχρονα ότι αξιόλογο πετύχουμε μας το πετάν στα σκουπίδια. Η μουσική μας είναι "πολύ δυνατή, δεν είναι καν μουσική!", ότι σκεφτόμαστε μας κάνει επαναστάτες χωρίς αιτία, και το μέλλον μας είναι εντελώς αβέβαιο. Το τελευταίο αξιόλογο πράγμα που έκανε η γενιά πριν από μας τελικά είναι ότι κατάφεραν στα '70s με '80s. Και κοίτα σύμπτωση... Τότε ήταν και αυτοί νέοι. Ένας φαύλος κύκλος είναι. Carpe Diem. Αυτή η φράση έγινε γνωστή από την φοβερή ταινία Dead Poets Society.  Σημαίνει "Άδραξε Τη Μέρα". Λοιπόν, ΚΛΑΣΤΕ ΤΟΥΣ "ΜΕΓΑΛΟΥΣ". Και ΚΛΑΣΤΕ αυτούς που σας ρίχνουν κάτω. Κάντε ότι γουστάρετε γιατί η ζωή τελειώνει απ τη μια μέρα στην άλλη. Και... αφού τα κάνετε όλα αυτά... Απολαύστε τον χιονοπόλεμο ;). 

Το μπλογκ μας, είναι ένα αποκλειστικά εφηβικό μπλογκ. Τα παραπάνω ήταν μια απλή εισαγωγή. Θα υπάρχει ένα τέτοιο "Κύριο" άρθρο κάθε μέρα, με νέα και λοιπά... Αλλά επίσης, θα υπάρχουν και διάφορα βίντεο, άρθα και λινκς με νέα μουσικά, αθλητικά, σχολικά, και άλλα! Αν σας ενδιαφέρουν αυτά, γίνεται μέλος., εκεί! Στα δεξιά σας ;)...