Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Οικογενειακές Σχέσεις

Αύτο που σιχαίνομαι πιο πολύ από όλα τα πράγματα είναι να τσακώνομαι άσκοπα με τους γονείς μου. Δεν ξέρω πόσοι από εδώ μέσα το έχετε σκεφτεί ποτέ αλλά όταν γίνεται αυτό, που φροντίζω όσο μπορώ να μην γίνεται σχεδόν ποτέ, αισθάνομαι πολύ άσχημα, πιο άσχημα και απ' όταν γράφω κάτω από την βάση σε ένα μάθημα. Οι γονείς μας δεν είναι εχθροί μας, μας νοιάζονται πιο πολύ απο τον οποιονδήποτε και μάλιστα θα είναι οι μόνοι άνθρωποι που θα είναι για πάντα στο πλευρό μας, θα είναι δίπλα μας πιο πολύ απο ότι ο κολλητός μας ή μια γκόμενα. Είμαι της άποψης πως ο,τι συμβαίνει, γίνεται προς οφελός μας και λόγω της ιδεολογίας αυτής πιστεύω πως όποια παρατήρηση και να μου κάνουν οι γονείς μου μέσα στις άκρες θα πρέπει να την ακολουθήσω γιατί έχουν περισσότερη εμπειρία ζωής από εμένα και θα ξέρουνε καλύτερα, αλλά εγώ επειδή θέλω να είμαι στην μόδα, να με κοιτάνε όλοι και να μένουνε με το στόμα ανοιχτό, κάνω το άκρως αντίθετο, έτσι, για να με φωνάζουνε ''επαναστάτη''. Κάτσε κάτω ρε επαναστάτη της δεκάρας! Δεν είναι τα πράγματα όπως τα νομίζεις, το καλύτερο για σενα το ξέρουνε οι άνθρωποι που κάθε μέρα δουλεύουνε όλο και πιο σκληρά για να βγαίνεις εσύ με την D&G τσάντα και για να κρατάς την Channel τσάντα και να κάνεις επείδηξη. Οπότε καμιά φορά ακούστε αυτούς τους ανθρώπους, που πληγώνονται πιο πολύ απο τον καθένα άμα κάτι σας συμβει.. και άμα σήμερα πεθάνετε, μαύρο δάκρυ ΜΟΝΟ αυτοί θα χύσουν..

3 σχόλια: